Burgerlijk Wetboek Boek 6

a. redelijke kosten ter voorkoming of beperking van schade die als gevolg van de gebeurtenis waarop de aansprakelijkheid berust, mocht worden verwacht;

Dit betreft redelijke kosten die zijn gemaakt om schade te voorkomen of te beperken, welke schade redelijkerwijs verwacht kon worden als gevolg van de gebeurtenis die tot de aansprakelijkheid heeft geleid.

b. redelijke kosten ter vaststelling van schade en aansprakelijkheid;

Dit betreft redelijke kosten die zijn gemaakt om de omvang van de schade en de aansprakelijkheid daarvoor vast te stellen.

c. redelijke kosten ter verkrijging van voldoening buiten rechte.

Dit betreft redelijke kosten die zijn gemaakt om betaling of een andere vorm van genoegdoening te verkrijgen zonder dat daar een gerechtelijke procedure voor nodig is (buitengerechtelijke incassokosten).

3. Lid 2 onder b en c is niet van toepassing voor zover in het gegeven geval krachtens artikel 241 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering de regels betreffende de proceskosten van toepassing zijn.

Dit betekent dat de kosten genoemd in lid 2 onder b (vaststelling schade en aansprakelijkheid) en c (buitengerechtelijke incassokosten) niet voor vergoeding als vermogensschade in aanmerking komen, indien en voor zover in de specifieke situatie de regels over proceskosten volgens artikel 241 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering van toepassing zijn. In dat geval vallen die kosten onder de proceskostenveroordeling.

4. In geval van een handelsovereenkomst als bedoeld in artikel 119a lid 1 of artikel 119b lid 1 bestaat de vergoeding van kosten bedoeld in lid 2 onder c uit ten minste een bedrag van 40 euro. Dit bedrag is zonder aanmaning verschuldigd vanaf de dag volgende op de dag waarop de wettelijke of overeengekomen uiterste dag van betaling is verstreken. Hiervan kan niet ten nadele van de schuldeiser worden afgeweken.

Dit betekent dat bij een handelsovereenkomst (zoals gedefinieerd in artikel 119a lid 1 of artikel 119b lid 1) de vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (genoemd in lid 2 onder c) minimaal 40 euro bedraagt. Dit bedrag is direct verschuldigd, zonder dat een aanmaning nodig is, vanaf de dag nadat de wettelijke of afgesproken uiterste betaaldatum is verstreken. Van deze regel mag niet worden afgeweken op een manier die nadelig is voor de schuldeiser.

5. Bij algemene maatregel van bestuur worden nadere regels gesteld voor de vergoeding van kosten als bedoeld in lid 2 onder c. Van deze regels kan niet ten nadele van de schuldenaar worden afgeweken indien de schuldenaar een natuurlijk persoon is, die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf. In dit geval mist artikel 241, eerste volzin, van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering toepassing.

Dit betekent dat er via een algemene maatregel van bestuur (een soort koninklijk besluit met algemene regels) specifiekere regels worden vastgesteld voor de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten (genoemd in lid 2 onder c). Als de schuldenaar een consument is (een natuurlijk persoon die niet handelt vanuit een beroep of bedrijf), mag van deze regels niet worden afgeweken op een manier die nadelig is voor die consument-schuldenaar. In zo'n situatie is de eerste zin van artikel 241 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (over proceskosten) niet van toepassing op deze kosten.

6. De vergoeding volgens de nadere regels kan indien de schuldenaar een natuurlijk persoon is, die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf, eerst verschuldigd worden nadat de schuldenaar na het intreden van het verzuim, bedoeld in artikel 81, onder vermelding van de gevolgen van het uitblijven van betaling, waaronder de vergoeding die in overeenstemming met de nadere regels wordt gevorderd, vruchteloos is aangemaand tot betaling binnen een termijn van veertien dagen, aanvangende de dag na aanmaning.

Dit betekent dat, als de schuldenaar een consument is (een natuurlijk persoon die niet handelt vanuit een beroep of bedrijf), de vergoeding volgens de specifiekere regels (uit lid 5) pas verschuldigd wordt nadat aan de volgende voorwaarden is voldaan: de schuldenaar moet, nadat hij in verzuim is geraakt (zoals bedoeld in artikel 81), een aanmaning hebben ontvangen. In deze aanmaning moeten de gevolgen van het niet betalen vermeld staan, inclusief de incassokosten die volgens de nadere regels gevorderd zullen worden. De schuldenaar moet vervolgens een termijn van veertien dagen hebben gekregen, beginnend op de dag na de aanmaning, om alsnog te betalen, en deze betaling moet zijn uitgebleven (vruchteloos aangemaand).

7. Indien een schuldenaar voor meer dan een vordering door een schuldeiser kan worden aangemaand als bedoeld in lid 6, dan dient dit in één aanmaning te geschieden. Voor de berekening van de vergoeding worden de hoofdsommen van deze vorderingen bij elkaar opgeteld.

Dit betekent dat als een schuldeiser een schuldenaar voor meerdere vorderingen tegelijk kan aanmanen (zoals beschreven in lid 6), dit in één enkele aanmaning moet gebeuren. Om de hoogte van de incassokosten te berekenen, worden de hoofdbedragen van al deze vorderingen bij elkaar opgeteld.

8. Zijn op grond van eenzelfde rechtsverhouding termijnbetalingen verschuldigd en wordt aangemaand als bedoeld in lid 6 voor een termijnbetaling waarvoor op grond van de in lid 5 bedoelde algemene maatregel van bestuur de laagste vergoeding geldt, dan wordt voor de berekening van de vergoeding vanaf de dag dat wordt aangemaand, rekening gehouden met een of meerdere aanmaningen voor termijnbetalingen die geheel of gedeeltelijk onbetaald zijn gebleven in een periode van zes maanden voorafgaand aan de dag van de aanmaning.De in de eerste zin genoemde algemene maatregel van bestuur bevat nadere regels voor de vergoeding. Hierin wordt, in afwijking van lid 7, tevens de vergoeding bepaald in het geval één aanmaning meerdere termijnbetalingen betreft.Van dit lid kan niet ten nadele van de in lid 5 bedoelde schuldenaar worden afgeweken.

Dit betekent dat als er op basis van dezelfde overeenkomst (eenzelfde rechtsverhouding) betalingen in termijnen verschuldigd zijn, en er een aanmaning wordt gestuurd (zoals in lid 6) voor een termijnbetaling waarvoor volgens de algemene maatregel van bestuur (uit lid 5) de laagste categorie incassokosten geldt, dan wordt er bij de berekening van die incassokosten rekening gehouden met eerdere aanmaningen. Dit geldt voor termijnbetalingen die in de zes maanden vóór de huidige aanmaning geheel of gedeeltelijk onbetaald zijn gebleven. De algemene maatregel van bestuur (genoemd in de eerste zin) bevat verdere regels voor deze vergoeding. In afwijking van lid 7 wordt hierin ook bepaald hoe de vergoeding wordt berekend als één aanmaning betrekking heeft op meerdere termijnbetalingen. Van de regels in dit lid mag niet worden afgeweken op een manier die nadelig is voor de consument-schuldenaar (zoals bedoeld in lid 5).