Burgerlijk Wetboek Boek 3

1. Tenzij anders is bepaald, kunnen verklaringen, met inbegrip van mededelingen, in iedere vorm geschieden, en kunnen zij in een of meer gedragingen besloten liggen.

Dit lid stelt dat, tenzij er een specifieke andere regel geldt, verklaringen, waaronder ook mededelingen vallen, op elke mogelijke manier kunnen worden gedaan. Dit betekent dat ze niet aan een vaste vorm gebonden zijn. Zulke verklaringen kunnen ook blijken uit een of meerdere handelingen of gedragingen van een persoon.

2. Indien bepaald is dat een verklaring schriftelijk moet worden gedaan, kan zij, voor zover uit de strekking van die bepaling niet anders volgt, ook bij exploit geschieden.

Dit lid specificeert dat als er is voorgeschreven dat een verklaring schriftelijk moet plaatsvinden, deze verklaring ook via een officieel deurwaardersexploot mag worden gedaan. Dit is toegestaan, tenzij de bedoeling (strekking) van de oorspronkelijke bepaling die de schriftelijke vorm vereist, zich daartegen verzet.

3. Een tot een bepaalde persoon gerichte verklaring moet, om haar werking te hebben, die persoon hebben bereikt. Nochtans heeft ook een verklaring die hem tot wie zij was gericht, niet of niet tijdig heeft bereikt, haar werking, indien dit niet of niet tijdig bereiken het gevolg is van zijn eigen handeling, van de handeling van personen voor wie hij aansprakelijk is, of van andere omstandigheden die zijn persoon betreffen en rechtvaardigen dat hij het nadeel draagt.

Dit lid bepaalt dat een verklaring die aan een specifieke persoon is gericht, pas juridisch effect (werking) heeft op het moment dat de verklaring die persoon daadwerkelijk heeft bereikt. Er is echter een uitzondering: een verklaring die de geadresseerde persoon niet of niet op tijd heeft bereikt, heeft toch haar werking als dit niet of niet tijdig bereiken te wijten is aan:

• de eigen handeling van de geadresseerde zelf;
• de handeling van personen voor wie de geadresseerde verantwoordelijk (aansprakelijk) is; of
• andere omstandigheden die de persoon van de geadresseerde betreffen en die zodanig zijn dat het redelijk is dat de geadresseerde het nadeel van het niet of niet tijdig bereiken draagt.

4. Wanneer een door de afzender daartoe aangewezen persoon of middel een tot een ander gerichte verklaring onjuist heeft overgebracht, geldt het ter kennis van de ontvanger gekomene als de verklaring van de afzender, tenzij de gevolgde wijze van overbrenging door de ontvanger was bepaald.

Dit lid regelt de situatie waarin een verklaring onjuist wordt overgebracht. Als een persoon of een communicatiemiddel dat door de afzender is gekozen om de verklaring over te brengen, dit onjuist doet, dan geldt de verklaring zoals die bij de ontvanger is aangekomen (ter kennis van de ontvanger gekomene) toch als de verklaring van de afzender. Een uitzondering hierop is als de ontvanger zelf de manier van overbrengen had bepaald; in dat geval ligt het risico van een onjuiste overbrenging bij de ontvanger.

5. Intrekking van een tot een bepaalde persoon gerichte verklaring moet, om haar werking te hebben, die persoon eerder dan of gelijktijdig met de ingetrokken verklaring bereiken.

Dit lid behandelt de intrekking van een verklaring. Om een reeds verzonden verklaring die aan een specifieke persoon is gericht, succesvol in te trekken, moet de mededeling van intrekking die persoon bereiken vóórdat de oorspronkelijke verklaring hem bereikt, of op hetzelfde moment als de oorspronkelijke verklaring hem bereikt.