ECLI:NL:RBROT:2025:9517 - Rechtbank Rotterdam - 8 augustus 2025

locatie Rotterdam

zaaknummer: 11600434 CV EXPL 25-6400

datum uitspraak: 8 augustus 2025

Vonnis van de kantonrechter

in de zaak van

Basic-Fit Nederland B.V. , h.o.d.n. Basic-Fit Schiedam, vestigingsplaats: Hoofddorp , eiseres, gemachtigde: Bosveld Incasso en Gerechtsdeurwaarders,

tegen

[gedaagde], woonplaats: [woonplaats] , gedaagde, die zelf procedeert.

De partijen worden hierna ‘ Basic-Fit ’ en ‘ [gedaagde] ’ genoemd.

1 De procedure

1.1. Het dossier bestaat uit de volgende processtukken:

1.2. Op 15 juli 2025 is de zaak tijdens een zitting besproken. Daarbij waren aanwezig [persoon A] en [persoon B] namens de gemachtigde van Basic-Fit en [gedaagde] met zijn begeleider, [persoon C] (materieel juridisch dienstverlener bij Fivoor). Beide partijen hebben op de zitting nog stukken overgelegd.

2 De beoordeling

Waar gaat de zaak over?

2.1. [gedaagde] heeft op 7 augustus 2023 bij Basic-Fit een jaarabonnement voor een sportschoollidmaatschap afgesloten. Op 8 juli 2024 heeft hij zijn sportabonnement opgezegd en is zijn lidmaatschap op 8 augustus 2024 beëindigd. Daarna heeft hij opnieuw een jaarabonnement afgesloten bij Basic-Fit . [gedaagde] heeft € 27,67 van het lidmaatschapsgeld niet betaald. Basic-Fit eist in deze procedure dat hij dat alsnog doet. Omdat hij niet op tijd heeft betaald, vordert Basic-Fit ook buitengerechtelijke incassokosten van € 40,-, wettelijke rente en proceskosten.

2.2. [gedaagde] erkent de hoofdsom van € 27,67, maar voert aan dat de achterstand is ontstaan vanwege persoonlijke omstandigheden. Hij kwam er pas achter dat hij een betalingsachterstand had toen de dagvaarding aan hem werd betekend. Hij is het daarom niet eens met de incassokosten en de proceskosten.

2.3. De kantonrechter komt tot het oordeel dat 80% van de hoofdsom (€ 22,14) met rente wordt toegewezen. De rest van de vorderingen wordt afgewezen en de proceskosten worden gecompenseerd. Hierna wordt uitgelegd waarom dit de uitkomst is.

Ambtshalve toetsing hoofdsom

2.4. Omdat het hier gaat om een overeenkomst tussen een handelaar en een consument heeft de kantonrechter ambtshalve gekeken of voldaan is aan bepaalde informatieplichten. De kantonrechter oordeelt dat [gedaagde] bij het sluiten van de overeenkomst te weinig of onjuiste informatie heeft gekregen en dat [gedaagde] daarom een lager bedrag aan hoofdsom moet betalen. Hierna zal de kantonrechter uitleggen welke informatieplichten in deze zaak zijn geschonden.

Informatieplichten

2.5. Het gaat in deze zaak om een overeenkomst die is aangegaan op afstand.[1] Bij zulke overeenkomsten moet Basic-Fit uiterlijk bij het sluiten van de overeenkomst op een voldoende duidelijke en begrijpelijke wijze aan de consument bepaalde informatie geven (de precontractuele informatieplicht).[2] Bij overeenkomsten die online worden aangegaan moet bepaalde informatie op een in het oog springendewijze worden getoond.[3]

2.6. De kantonrechter vindt dat bepaalde informatie, als het gaat om de precontractuele informatieplicht, niet alleen in algemene voorwaarden mag worden verstrekt. Basic-Fit moet deze informatie ook verstrekken op een duurzame gegevensdrager. Met een duurzame gegevensdrager wordt bedoeld dat de consument de informatie eenvoudig moet kunnen bewaren, zoals bijvoorbeeld een e-mail of een brief. Algemene voorwaarden kunnen als duurzame gegevensdrager gelden, maar dan moeten de algemene voorwaarden wel op een duurzame gegevensdrager aan de consument zijn verstrekt.

De wijze van betaling (duurzame gegevensdrager)

2.7. De kantonrechter oordeelt dat artikel 6:230m lid 1 onder c in combinatie met artikel 6:230v lid 7 BW is geschonden. Basic-Fit heeft namelijk niet aangetoond dat aan [gedaagde] op een duurzame gegevensdrager voldoende informatie is verstrekt over de wijze van betaling. Er moet in ieder geval staan of de nog verschuldigde bedragen automatisch worden afgeschreven of dat de consument deze zelf moet overmaken. Ook moet de uiterste termijn voor betaling worden vermeld, of de dag waarop het bedrag of de bedragen automatisch worden afgeschreven.

Het ontbindingsrecht (duurzame gegevensdrager)

2.8. De kantonrechter oordeelt dat artikel 6:230m lid 1 onder h in combinatie met artikel 6:230v lid 7 BW ook is geschonden. Basic-Fit heeft namelijk niet aangetoond dat aan [gedaagde] het modelformulier voor herroeping is gestuurd. Niet van belang is of het formulier op de website staat van Basic-Fit . Het formulier moet daadwerkelijk aan de consument worden verstrekt.

2.9. Als aan de consument te weinig of onjuiste informatie is verstrekt, dan moet de kantonrechter de betalingsverplichting van de consument verminderen. Alleen schendingen van de zogenaamde essentiële informatieplichten die voldoende ernstigzijn, leiden tot een vermindering. Dat volgt uit een uitspraak van de Hoge Raad.[4] Bij de vermindering van de betalingsverplichting van [gedaagde] heeft de kantonrechter de sanctierichtlijn toegepast die door de rechtbanken is opgesteld.[5]

2.10. Op basis van voorgaande ambtshalve toetsing wordt de betalingsverplichting van [gedaagde] verminderd met 20%, zodat er een bedrag van € 22,14 aan hoofdsom overblijft. [gedaagde] wordt veroordeeld om dit bedrag aan Basic-Fit te betalen.

Incassokosten

2.11. De vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten wordt afgewezen. Basic-Fit heeft pas recht op een vergoeding als een brief is gestuurd waarin [gedaagde] de kans heeft gekregen om binnen vijftien dagen na ontvangst van de brief alsnog zonder extra kosten te betalen (artikel 6:96 lid 6 BW). De brief heeft pas werking als deze [gedaagde] heeft bereikt (artikel 3:37 lid 3 BW).

2.12. Het staat niet vast dat [gedaagde] de veertiendagenbrief van 28 november 2024 heeft ontvangen. De brief is per gewone post verzonden. [gedaagde] heeft gemotiveerd betwist dat hij die brief heeft ontvangen. Op grond van de hoofdregel van artikel 150 Rv ligt het op de weg van Basic-Fit om te bewijzen dat [gedaagde] de brief heeft ontvangen. Basic-Fit heeft hiervan geen bewijs aangeboden.

Rente

2.13. De vordering tot vergoeding van wettelijke rente over de verminderde hoofdsom van € 22,14 tot aan de dag dat volledig is betaald wordt toegewezen vanaf de datum van de dagvaarding. Basic-Fit heeft te weinig gesteld om de wettelijke rente vanaf een eerdere datum te kunnen toewijzen.

Proceskosten

2.14. De proceskosten worden gecompenseerd, omdat Basic-Fit voor het grootste deel ongelijk krijgt (artikel 237 Rv). De redenen hiervoor zijn als volgt. Basic-Fit is deze procedure bij de kantonrechter gestart voor een relatief gering bedrag van oorspronkelijk € 27,67. Op het moment dat de dagvaarding aan [gedaagde] werd betekend, waren de bijkomende kosten al opgelopen tot een bedrag van € 160,78, zo blijkt uit de post “overige kosten” in de brief van de gemachtigde van Basic-Fit van 25 maart 2025. Zoals hiervoor is geoordeeld wordt de hoofdsom verminderd met 20% wegens schending van informatieverplichtingen bij het aangaan van de overeenkomst, wat resulteert in een toegewezen bedrag van slechts € 22,14. Dit relatief bescheiden geldelijk belang – ook als de kantonrechter uitgaat van het oorspronkelijke bedrag van € 27,67 – staat in de gegeven omstandigheden in geen verhouding tot de juridische middelen die Basic-Fit voor de incasso heeft ingezet en de daaraan verbonden kosten. Dit zal de kantonrechter hierna uitleggen.

Geringe betalingsachterstand

2.15. De gemachtigde van Basic-Fit heeft enkele mails en apps aan [gedaagde] gestuurd, maar [gedaagde] dacht dat dit phishing berichten waren, mede gelet op de afzender (dat was een naam van een persoon, niet het kantoor van de gemachtigde). Er waren naar het oordeel van de kantonrechter nog andere mogelijkheden voor Basic-Fit om [gedaagde] te wijzen op zijn kleine betalingsachterstand, ook nog voordat zij een gemachtigde inschakelde. Die mogelijkheden heeft zij onbenut gelaten. [gedaagde] is, nadat hij het openstaande bedrag niet had betaald, namelijk blijven sporten bij Basic-Fit (met een nieuw contract) en hij heeft de maanden daarna zijn contributie gewoon weer betaald. Hij maakte om te kunnen sporten ook gebruik van de Basic-Fit app, waarmee onder meer de toegangspoortjes worden geopend. Die app heeft de mogelijkheid om de sporter erop te wijzen dat er sprake is van een betalingsachterstand, en de toegang tot de app te blokkeren. Dit is bij [gedaagde] pas gebeurd nadat de deurwaarder met de dagvaarding bij hem langs was geweest, zo heeft hij onweersproken gesteld. De gemachtigde van Basic-Fit heeft ter zitting ook gezegd dat een dergelijk bericht pas wordt geactiveerd als sprake is van een hogere achterstand. Hiernaast was ook een ‘menselijke benadering’ denkbaar, door het systeem zo in te richten dat een medewerker van Basic-Fit [gedaagde] zou kunnen aanspreken, op het moment dat hij via de poortjes de sportschool betreedt, als een bedrag al wat langer openstaat. Dit alles heeft Basic-Fit niet gedaan.

Harde incasso-opstelling

2.16. Hier komt bij de harde incasso-opstelling van de gemachtigde van Basic-Fit in deze kwestie. De dag nadat de dagvaarding aan [gedaagde] was betekend, heeft zijn moeder gebeld met de gemachtigde van Basic-Fit met de vraag of een betalingsregeling mogelijk was. Haar werd toen gezegd dat dit niet meer mogelijk was ‘omdat de zaak bij de rechter lag’. Vervolgens heeft de begeleider van Fivoor per e-mail van 12 maart 2025 contact opgenomen met de gemachtigde van Basic-Fit , met het verzoek om een betalingsregeling te mogen treffen. In deze e-mail staat onder meer dat sprake is van schuldenproblematiek en wordt een concreet betalingsvoorstel van € 50,- per maand gedaan. Op deze e-mail is niet gereageerd. Op 19 maart 2025 heeft de begeleider van [gedaagde] een herinnering gestuurd per e-mail aan de gemachtigde van Basic-Fit . Ook hierop is niet gereageerd. Vervolgens heeft de begeleider van [gedaagde] gebeld met de gemachtigde.

2.17. De gemachtigde was namens Basic-Fit toen wel bereid om een betalingsregeling te treffen, waarmee [gedaagde] in maandelijkse termijnen het openstaande bedrag met alle kosten kon betalen, maar was niet bereid om de procedure bij de rechtbank in te trekken. Daartoe bestond alleen de bereidheid als [gedaagde] het volledige openstaande bedrag, inclusief alle kosten, in één keer zou betalen. Door de procedure bij de rechtbank door te zetten, kwam er naast de kosten van € 160,78 bovenop de hoofdsom, nog eens een bedrag van € 135,- aan griffierecht bij. Dus een totaalbedrag aan kosten van € 295,78. Daarmee is het oorspronkelijke bedrag waarvoor Basic-Fit deze procedure is begonnen meer dan tien keer over de kop gegaan.

2.18. De gemachtigde van Basic-Fit heeft ter zitting verklaard dat procedures standaard worden doorgezet als niet het volledige openstaande bedrag, inclusief alle kosten, uiterlijk vijf dagen voor de zitting is betaald. De kantonrechter vindt dat deze uniforme en starre benadering in de gegeven situatie in strijd is met de zorgvuldigheid die van een professionele partij als Basic-Fit mag worden verwacht, als het gaat om de inning van een relatief kleine consumentenvordering als deze. Zeker als het gaat om een iemand die op dat moment nog klant is bij de sportschool. Van een rechtvaardiging voor deze rigide proceshouding is niet gebleken.

2.19. De kantonrechter is kortom van oordeel, dat sprake is van zodanige wanverhouding tussen het openstaande bedrag en de (proces)kosten, dat de beslissing van Basic-Fit om deze procedure door te zetten terwijl [gedaagde] zich bereid had verklaard om voor de eerste rolzitting een betalingsregeling te treffen, waarmee hij alle tot dan toe gemaakte kosten zou betalen, tot gevolg dient te hebben dat Basic-Fit de eigen proceskosten draagt. De proceskosten zullen dan ook worden gecompenseerd.

Uitvoerbaar bij voorraad

2.20. Dit vonnis wordt uitvoerbaar bij voorraad verklaard, omdat Basic-Fit dat eist en [gedaagde] daar geen bezwaar tegen heeft gemaakt (artikel 233 Rv). Dat betekent dat het vonnis meteen mag worden uitgevoerd.

3 De beslissing

De kantonrechter:

3.1. veroordeelt [gedaagde] om aan Basic-Fit te betalen € 22,14 met de wettelijke rente zoals bedoeld in artikel 6:119 BW over dat bedrag, vanaf 17 februari 2025 tot de dag dat volledig is betaald;

3.2. compenseert de proceskosten in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt;

3.3. verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

3.4. wijst af het anders of meer gevorderde.

Dit vonnis is gewezen door mr. C.J. Frikkee en in het openbaar uitgesproken. 53954

Artikel 230g onder e Burgerlijk Wetboek

Zie de artikelen 6:230m e.v. Burgerlijk Wetboek

Artikel 6:230v lid 2 Burgerlijk Wetboek

Hoge Raad 12 november 2021, ECLI:NL:HR:2021:1677

De Richtlijn Sanctiemodel essentiële informatieplichten (verkort: de sanctierichtlijn) is gepubliceerd op www.rechtspraak.nl

Voetnoten