ECLI:NL:GHDHA:2025:1426 - Gerechtshof Den Haag - 15 juli 2025

Civiel recht

Team Handel

Zaaknummer hof : 200.324.647/01 Zaaknummer rechtbank: : 9120437 EL 21-19

arrest van 15 juli 2025

in de zaak van

Dexia Nederland B.V., gevestigd in Amsterdam, appellante, hierna te noemen: Dexia, advocaat: mr. I.M.C.A. Reinders Folmer, kantoorhoudende in Amsterdam,

tegen

**[geïntimeerde] ,**in haar hoedanigheid van erfgenaam van [naam] , wonende in [woonplaats] , geïntimeerde, hierna aan te duiden als [geïntimeerde] , advocaat: mr. J.B. Maliepaard in Rotterdam

1 De procedure in eerste aanleg

Voor het verloop van de procedure in eerste aanleg verwijst het hof naar het vonnis van de kantonrechter in de rechtbank Den Haag, van 22 december 2022 (hierna: het bestreden vonnis).

2 De procedure in hoger beroep

2.1. Het verloop van de procedure blijkt uit:

2.2. Het hof heeft een datum bepaald voor arrest. Het hof doet recht op bovenvermelde stukken en de stukken van de eerste aanleg.

3 De kern van de zaak

3.1. Deze zaak gaat over effectenleaseovereenkomsten, tot stand gekomen tussen Dexia en [naam] via een tussenpersoon (B.W.H. Financiële Diensten B.V. (hierna: B.W.H. Financiële Diensten)). Aan de orde is de vraag of [naam] is geadviseerd door een tussenpersoon die niet de daarvoor vereiste vergunning had, terwijl Dexia dat wist, dan wel behoorde te weten. Als deze tussenpersoon beleggingsadvies heeft gegeven en Dexia dat wist, dan wel behoorde te weten, heeft Dexia onrechtmatig gehandeld en moet zij de volledige schade van [naam] vergoeden. [naam] is voorafgaand aan het instellen van het hoger beroep overleden. Tussen partijen is niet in geschil dat [geïntimeerde] zijn erfgenaam is en dat zij gerechtigd is tot schadevergoeding die Dexia uit hoofde van de door [naam] gesloten effectenleaseovereenkomsten is verschuldigd.

3.2. [geïntimeerde] heeft, samengevat, gevorderd dat de kantonrechter voor recht verklaart dat Dexia onrechtmatig heeft gehandeld of toerekenbaar is tekortgeschoten tegenover [naam] , en gevorderd dat Dexia wordt veroordeeld de schade van de afnemer (inclusief buitengerechtelijke kosten), vermeerderd met de wettelijke rente, te vergoeden. Dexia heeft een tegenvordering ingesteld en een verklaring voor recht gevorderd dat Dexia met betrekking tot de overeenkomsten met nummers [nummer 1] en [nummer 2] aan al haar verplichtingen heeft voldaan. Ook heeft Dexia gevorderd om de [geïntimeerde] te veroordelen tot betaling van een door de kantonrechter in goede justitie vast te stellen bedrag. De kantonrechter heeft de vordering van [geïntimeerde] die ziet op de overeenkomst met nummer [nummer 2] (met uitzondering van de buitengerechtelijke kosten) toegewezen. De tegenvordering van Dexia met betrekking tot de overeenkomst met nummer [nummer 1] heeft hij eveneens toegewezen.

4 De beoordeling

4.1. Het hof verwijst naar het bestreden vonnis voor de feiten die de kantonrechter heeft vastgesteld. Deze feiten zijn niet bestreden, zodat ze ook in hoger beroep het uitgangspunt vormen.

4.2. In hoger beroep heeft Dexia grieven aangevoerd en geconcludeerd tot vernietiging van het bestreden vonnis, en het alsnog afwijzen van de vordering van [geïntimeerde] en tot het alsnog volledig toewijzen van haar vordering en tot terugbetaling van het bedrag dat Dexia uit hoofde van het bestreden vonnis heeft voldaan, te vermeerderen met de wettelijke rente.

4.3. [geïntimeerde] heeft geconcludeerd tot - zakelijk weergegeven - bekrachtiging van het bestreden vonnis.

Verjaring

4.4. Het beroep van Dexia op verjaring van de vordering van [geïntimeerde] gaat niet op. De vordering van [geïntimeerde] is gebaseerd op een onrechtmatige daad van Dexia ten opzichte van [naam] . Deze vordering verjaart door verloop van vijf jaren vanaf het moment waarop [naam] daadwerkelijk bekend is geworden met de schade en de aansprakelijke persoon (art. 3:310 lid 1 BW), in dit geval ten tijde van de hierna genoemde sommatiebrief. De verjaring kan worden gestuit door een schriftelijke mededeling waarin de schuldeiser zich ondubbelzinnig zijn recht voorbehoudt (art. 3:317 lid 1 BW). Voor het antwoord op de vraag of een schriftelijke mededeling voldoet aan de vereisten voor een stuitingshandeling is beslissend of sprake is van een voldoende duidelijke waarschuwing aan Dexia dat zij er, ook na het verstrijken van de verjaringstermijn, rekening mee moet houden dat zij de beschikking houdt over haar gegevens en bewijsmateriaal, opdat zij zich tegen een dan mogelijkerwijs alsnog door de afnemer ingestelde vordering kan verweren. Of de schriftelijke mededeling voldoet hangt niet alleen af van de inhoud van de mededeling, maar ook van de context waarin deze werd gedaan en de overige omstandigheden van het geval. Anders dan Dexia lijkt te betogen, kan aan een mededeling als bedoeld in art. 3:317 lid 1 BW niet de eis worden gesteld dat daarin een precieze feitelijke en juridische inkleding wordt gegeven waarop het vorderingsrecht zijn grondslag vindt.[1]

4.5. [naam] heeft Dexia op 28 juni 2005 een (eerste) sommatiebrief gestuurd. In die sommatiebrief heeft [naam] zich onder meer beroepen op art. 6:162 BW (onrechtmatige daad) en heeft [naam] Dexia gesommeerd om alle door [naam] onder de effectenleaseovereenkomst betaalde bedragen terug te betalen. Vervolgens heeft de gemachtigde van [naam] telkens binnen een termijn van vijf jaar een nieuwe stuitingsbrief aan Dexia gezonden. Dexia heeft niet, althans onvoldoende gemotiveerd, weerlegd dat zij de betreffende brieven van de gemachtigde van [geïntimeerde] heeft ontvangen.

4.6. Gelet op de inhoud van de (eerste) sommatiebrief en de context waarin deze aan Dexia is gestuurd, moet het Dexia duidelijk zijn geweest dat zij rekening moest houden met de mogelijkheid dat de vordering van [naam] alsnog geldend gemaakt zou worden. Ook moet het Dexia duidelijk zijn geweest tegen welke (toekomstige) vordering van [naam] zij zich in dat geval zou moeten verweren. In de sommatiebrieven staat immers welke verwijten [naam] Dexia maakt ter zake de effectenleaseovereenkomst. Bij deze stand van zaken is de verjaring van de vordering van [naam] steeds tijdig gestuit.

4.7. Voor zover Dexia stelt dat de vordering is gebaseerd op de schending van art. 41 Nadere Regeling toezicht effectenverkeer 1999 (hierna: ‘NR 1999’) en dat deze vordering wel is verjaard, gaat datverweer gaat niet op. De vordering van [geïntimeerde] is gegrond op art. 6:162 BW. Het feit dat [geïntimeerde] aanvoert dat Dexia een wettelijke plicht heeft geschonden, namelijk art. 41 NR 1999, betekent niet dat er sprake is van een van de onrechtmatige daad-grondslag te onderscheiden vordering gegrond op art. 41 NR 1999. Voor het stuiten van de vordering op grond van onrechtmatige daad was het niet nodig dat [naam] in de door hem verzonden berichten expliciet vermeldde dat hij Dexia onrechtmatig handelen verweet specifiek (ook) op grond van art. 41 NR 1999.

Juridisch kader

4.8. Dexia handelt als aanbieder van een effectenleaseovereenkomst ten opzichte van [naam] indien voorafgaand aan de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomst met [naam] (a) een cliëntenremisier tevens als financieel adviseur is opgetreden zonder te beschikken over de daarvoor benodigde vergunning, en (b) Dexia hiervan op de hoogte was of behoorde te zijn. Daadwerkelijke (subjectieve) bekendheid van Dexia met de advisering aan [naam] is dus niet vereist. Vaststaat dat bij de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomst met [naam] B.W.H. Financiële Diensten B.V. als cliëntenremisier is betrokken en dat deze niet beschikte over een vergunning om te adviseren. Het hof moet beoordelen of in dit geval is voldaan aan de hiervoor onder a) en b) genoemde vereisten met betrekking tot ‘advisering’ en ‘wetenschap’. Is dat het geval, dan heeft Dexia onrechtmatig gehandeld en is zij schadeplichtig. Verder geldt in dat geval dat een beroep van Dexia op eigen schuld van de afnemer geen succes heeft, omdat de billijkheid in een dergelijk geval in beginsel eist dat de vergoedingsplicht van Dexia geheel in stand blijft. De inhoud van het advies van de cliëntenremisier of een eventueel eigen inzicht van de afnemer in het af te nemen effectenleaseproduct is ook niet meer van belang.[2]

Advisering

4.9. Er is sprake van niet-toegestane advisering indien een tussenpersoon in het kader van zijn beroep of bedrijf aan een afnemer een gepersonaliseerde aanbeveling heeft gedaan tot het aangaan van een specifieke effectenleaseovereenkomst of een ander specifiek financieel product. Voor de beoordeling of sprake is van een dergelijke gepersonaliseerde aanbeveling is vereist, maar ook voldoende, dat een effectenleaseproduct is voorgesteld als geschikt voor deze afnemer, of berust op een afweging van de persoonlijke omstandigheden van de afnemer. Voor de beoordeling of de tussenpersoon een aanbeveling heeft gedaan die berust op een afweging van persoonlijke omstandigheden van de afnemer is van belang of de tussenpersoon al dan niet:

Maar ook als deze omstandigheden in een concreet geval niet worden vastgesteld, bestaat de mogelijkheid dat de tussenpersoon een gepersonaliseerde aanbeveling heeft gedaan, namelijk een aanbeveling die is voorgesteld als geschikt voor de betrokken afnemer. Hoewel een zodanige, niet op een afweging van persoonlijke omstandigheden berustende aanprijzing onder omstandigheden mogelijk ook als een ‘verkooppraatje’ kan worden gekarakteriseerd, gaat de tussenpersoon daarmee niettemin de reikwijdte van zijn vrijstelling te buiten.[3]

4.10. [geïntimeerde] heeft een concrete uiteenzetting gegeven van de wijze waarop B.W.H. Financiële Diensten B.V. in dit geval heeft bemiddeld bij de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomst tussen Dexia en [naam] , namelijk onder “De feitelijke gang van zaken” in het eerste processtuk van [geïntimeerde] in eerste aanleg. De stellingen van [geïntimeerde] komen, samengevat, op het volgende neer. [naam] heeft meerdere persoonlijke gesprekken gevoerd met een medewerker van B.W.H. Financiële Diensten B.V. Daarbij is besproken dat [naam] (extra) vermogen wenste op te bouwen, met welk doel, en welke middelen [naam] daarvoor beschikbaar zou hebben. In eerste instantie heeft dit geleid tot het afsluiten van de overeenkomst met nummer [nummer 1] . Een jaar later heeft de medewerker weer contact opgenomen, heeft gevraagd of [naam] nog spaargeld over had en nadat [naam] dat bevestigd had, geadviseerd om een specifiek effectenleaseproduct van Dexia af te nemen omdat daarmee een hoger rendement zou worden gehaald dan op de spaarrekening van [naam] . [naam] heeft op het advies van de medewerker van B.W.H. Financiële Diensten vertrouwd en heeft dit advies opgevolgd. Vervolgens heeft [naam] het aanvraagformulier per post van de adviseur ontvangen. Hij heeft dit getekend en teruggestuurd. Daarna heeft [naam] het contract (met nummer [nummer 2] ) per post van de adviseur ontvangen, getekend en teruggestuurd, aldus [geïntimeerde] .

4.11. Dexia heeft de stellingen over wat feitelijk tussen [naam] en de betrokken tussenpersoon is voorgevallen bij gebrek aan wetenschap betwist, omdat Dexia niet bij de advisering door de tussenpersoon aan [naam] betrokken is geweest. Deze omstandigheid brengt volgens Dexia mee, dat van haar niet kan worden gevergd de betwisting van de stellingen van [geïntimeerde] nader te motiveren. [geïntimeerde] kan volgens Dexia niet volstaan met een algemene beschrijving van de vermeende vaste werkwijze van de tussenpersoon en de (blote) stelling dat een dergelijke werkwijze ook in het geval van [naam] van toepassing zou zijn geweest. Dexia voert verder aan dat de stellingen van [geïntimeerde] niet juist en niet voldoende concreet zijn. Dexia wijst er in dat verband op dat het gaat om herinneringen van [naam] aan gebeurtenissen die zich meer dan 20 jaar geleden afgespeeld hebben. Dexia stelt dat het onjuist is dat tussenpersonen altijd een gepersonaliseerde aanbeveling deden. Tot slot betoogt Dexia dat uit de stellingen van [geïntimeerde] niet volgt dat de tussenpersoon een aanbeveling heeft gedaan die zij als geschikt voor [naam] heeft voorgesteld en die berust op een afweging van de persoonlijke omstandigheden van [naam] .

4.12. Het hof overweegt als volgt. In de vele andere procedures die Dexia over de effectenleaseproblematiek heeft gevoerd, zijn stukken in het geding gebracht waaruit duidelijk is geworden dat Dexia voor de distributie van haar effectenleaseproducten op grote schaal tussenpersonen heeft ingezet. Ook in deze procedure heeft [geïntimeerde] deze stukken (deels) overgelegd. Dexia maakte gebruik van tussenpersonen juist omdat die hun cliënten zouden kunnen adviseren een effectenleaseproduct af te nemen. Zij wist, dan wel behoorde te begrijpen, dat de bij haar aangesloten tussenpersonen de afnemers niet slechts in algemene zin over deze producten pleegden te informeren. Zo volgt (onder meer) uit het jaarverslag van (de rechtsvoorgangster van) Dexia over 1997, een artikel uit Het Financieele Dagblad van 22 april 1998, de tekst op de website van Dexia op 11 mei 2000 en een interview met de directeur beleggingsproducten van Dexia in het tijdschrift ‘Het effect Spaar Select’ uit 2000 dat Dexia bewust gebruikmaakte van tussenpersonen als afzetkanaal, juist omdat zij belangstellenden van een persoonlijk advies konden voorzien. Mede in aanmerking wordt genomen dat Dexia in een eigen memorandum (d.d. 25 maart 2007) ook het standpunt heeft ingenomen dat de werkzaamheden van de tussenpersonen, met wie zij werkte op basis van een cliëntenremisierovereenkomst, zich zelden beperkten tot de werkzaamheden van een cliëntenremisier in strikte zin en dat doorgaans sprake was van het geven van beleggingsadvies. Door deze bedrijfsmatige opzet waarmee effectenleaseproducten door tussenpersonen werden verkocht aan personen heeft Dexia gefaciliteerd en bevorderd dat tussenpersonen (die doorgaans op commissiebasis werkten) een specifiek op de persoon toegesneden advies gaven aan (potentiële afnemers), terwijl het juist op de weg van Dexia heeft gelegen te controleren wat de aard van de betrokkenheid van de tussenpersoon was en of er al dan niet sprake was van (verboden) vergunningplichtige advisering door de tussenpersoon. Als dat het geval was, zou Dexia de overeenkomst met de potentiële afnemer hebben moeten weigeren. Dat Dexia de stellingen van [geïntimeerde] inmiddels slechts bij gebrek aan wetenschap kan betwisten, is het gevolg van haar eigen nalatigheid en komt daarom voor haar rekening en risico.

4.13. De door [geïntimeerde] geschetste betrokkenheid van de tussenpersoon bij de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomst tussen Dexia en [naam] , moet in het licht van de prejudiciële beslissing van de Hoge Raad van 10 juni 2022 worden gekwalificeerd als vergunningplichtige advisering. Uit de stellingen van [geïntimeerde] volgt namelijk dat (i) de tussenpersoon heeft geïnformeerd naar de wensen en financiële situatie [naam] , (ii) [naam] het financiële doel aan de tussenpersoon bekend heeft gemaakt, (iii) de tussenpersoon vervolgens een specifiek effectenleaseproduct van een specifieke aanbieder heeft geadviseerd. Deze stellingen volstaan in ieder geval voor de conclusie dat de tussenpersoon het effectenleaseproduct aan [naam] heeft voorgesteld als geschikt voor [naam] , en dat op die grond sprake is van gepersonaliseerde aanbeveling. Naar het oordeel van het hof bieden de door [geïntimeerde] overgelegde producties voldoende aanknopingspunten die de gang van zaken, zoals beschreven door [geïntimeerde] , bevestigen. Daarmee heeft [geïntimeerde] de stelling dat [naam] is geadviseerd, voldoende gemotiveerd onderbouwd.

4.14. Dexia heeft de door [geïntimeerde] geschetste gang van zaken niet voldoende gemotiveerd betwist. Zij heeft ook onvoldoende aanknopingspunten verschaft om te kunnen concluderen dat de herinneringen van [naam] over de gang van zaken niet (in grote lijnen) stroken met de werkelijkheid. Het hof zal Dexia daarom niet toelaten tot het leveren van tegenbewijs.

4.15. Uit het voorgaande volgt dat het ervoor moet worden gehouden dat de tussenpersoon vergunningplichtig advies heeft gegeven aan [naam] in de zin van HR 10 juni 2022.

4.16. Het verweer van Dexia dat de combinatie van het geven van beleggingsadvies en het aanbrengen van cliënten onder de toenmalige wet- en regelgeving geen vergunningplichtige activiteit was, wordt verworpen. Uit HR 2 september 2016 (ECLI:NL:HR:2016:2012) volgt dat een cliëntenremisier op grond van de Wet toezicht effectenverkeer 1995 over een vergunning moest beschikken indien hij zich niet beperkte tot het aanbrengen van een potentiële belegger bij een beleggingsinstelling of effecteninstelling, maar die belegger tevens in de uitoefening van zijn beroep of bedrijf adviseerde.

4.17. Het hof ziet in wat Dexia in deze procedure verder heeft aangevoerd over de juridische betekenis van het begrip ‘advies’ zoals omschreven door de Hoge Raad in zijn prejudiciële beslissing uit 2022, geen aanleiding om anders te beslissen dan wel om ter zake daarvan prejudiciële vragen te stellen aan de Hoge Raad of het Hof van Justitie van de Europese Unie.

Wetenschap Dexia

4.18. Ter zake van de wetenschap van Dexia heeft [geïntimeerde] gesteld dat Dexia een bedrijfsmatige werkwijze had voor de verkoop van effectenleaseproducten, waarvan onderdeel was dat door de tussenpersonen die effectenleaseproducten voor haar verkochten financieel advies werd gegeven gericht op de aanschaf van een effectenleaseproduct van Dexia. Volgens [geïntimeerde] was Dexia op de hoogte van de werkwijze van de door haar ingeschakelde tussenpersonen. Zij wist dat deze tussenpersonen standaard, althans op grote schaal, beleggingsadvies gaven aan de cliënten die zij als cliëntenremisier vervolgens bij Dexia aanbrachten als afnemers van effectenleaseproducten. [geïntimeerde] is dan ook van mening dat Dexia bekend heeft moeten zijn met de advisering aan [naam] .

4.19. Het hof overweegt als volgt. Uit de door [geïntimeerde] en Dexia overgelegde producties, die deels ook in vele andere procedures zijn overgelegd, volgt dat Dexia haar producten aanbood via tussenpersonen. Dexia heeft deze tussenpersonen destijds zelf omschreven als onafhankelijke, gespecialiseerde adviseurs met kwaliteit en kennis van zaken, zodat een met zorg omkleed persoonlijk advies gegarandeerd was. Dat terwijl zij deze tussenpersonen aan zich had gebonden als cliëntenremisier (op commissiebasis) en wist dat deze tussenpersonen niet beschikten over een vergunning om te adviseren. Uit de overgelegde producties blijkt ook dat het voor Dexia kenbaar was dat deze tussenpersoon zich voorafgaand aan de totstandkoming van de effectenleaseovereenkomst tegenover [naam] als adviseur had gepresenteerd. Gezien deze gang van zaken had Dexia behoren te waarborgen dat B.W.H. Financiële Diensten B.V. aan de eisen van art. 41 NR 1999 voldeed. Dexia heeft onvoldoende feiten of omstandigheden naar voren gebracht waaruit volgt dat zij ook bij nader onderzoek niet had kunnen weten dat de tussenpersoon vergunningplichtig advies had gegeven. Tegen deze achtergrond had het op de weg van Dexia gelegen nader te onderbouwen waarom zij in dit concrete geval niet wist en ook niet kon weten dat [naam] door B.W.H. Financiële Diensten B.V. werd geadviseerd. Daar komt in dit geval bij dat uit het door [geïntimeerde] overgelegde uittreksel uit het handelsregister van de Kamer van Koophandel volgt dat B.W.H. Financiële Diensten zich naar de buitenwereld presenteerde als een bedrijf dat zich mede bezig hield met financiële advisering voor particulieren, een gegeven dat Dexia destijds eenvoudig had kunnen nagaan. Kortom, er is voldaan aan het vereiste dat Dexia wist of behoorde te weten dat B.W.H. Financiële Diensten B.V. [naam] advies heeft gegeven.

4.20. Het hof gaat voorbij aan het bewijsaanbod van Dexia, omdat zij de hiervoor geschetste gang van zaken met betrekking tot haar ‘wetenschap’ onvoldoende gemotiveerd heeft betwist. Bovendien heeft Dexia onvoldoende concrete feiten of omstandigheden aangevoerd die tot een ander oordeel zouden kunnen leiden.

Verklaring voor recht

4.21. Dexia komt met haar voorwaardelijke grief IV op tegen het oordeel van de kantonrechter dat de door haar gevorderde verklaring voor recht voorwaardelijk wordt toegewezen. Nu de grieven I tot en met III niet tot vernietiging van het bestreden vonnis kunnen leiden, behoeft deze grief geen verdere behandeling.

Conclusie

4.22. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat Dexia onrechtmatig heeft gehandeld en dat zij de schade van [geïntimeerde] volledig dient te vergoeden. Dat brengt met zich dat ook de (voorwaardelijke) grief V, gericht tegen de afwijzing door de kantonrechter van de door Dexia gevorderde restschuld, niet slaagt. Dexia’s restitutievordering voor reeds terugbetaalde bedragen onder de effectenleaseovereenkomst komt evenmin voor toewijzing in aanmerking.

4.23. Het hof passeert de stelling van Dexia dat [geïntimeerde] in strijd met art. 85 lid 4 Rv heeft gehandeld door bij memorie van antwoord 50 producties over te leggen. Het gaat vrijwel uitsluitend om stukken die bekend zijn bij de advocaten van beide partijen en die in bijna alle Dexia-zaken overgelegd plegen te worden. Er is slechts een productie overgelegd die specifiek op deze zaak ziet en op die productie heeft Dexia – naar eigen zeggen – bij akte gereageerd.

Slotsom en proceskosten

4.24. Uit het voorgaande volgt dat de grieven van Dexia niet slagen. Wat verder nog is aangevoerd door partijen, kan niet tot een andere beslissing leiden. Het bestreden vonnis zal worden bekrachtigd.

4.25. Dexia is in hoger beroep aan te merken als de in het ongelijk gestelde partij. Zij dient in hoger beroep te worden veroordeeld in de proceskosten. Gelet op de in hoge mate gestandaardiseerde processtukken in deze procedure, zal het hof voor het bepalen van het salaris van de advocaat aansluiten bij appeltarief II. Dexia is ook in eerste aanleg in conventie terecht in de proceskosten veroordeeld, zodat de daartegen gerichte grief van Dexia faalt. Tot slot zal het hof ook de kostencompensatie in reconventie in stand laten, omdat er geen grond is om [geïntimeerde] alsnog te veroordelen in de kosten hiervan.

5 De uitspraak

Het hof:

5.1. bekrachtigt het bestreden vonnis, voor zover dat aan het oordeel van het hof is onderworpen;

5.2. veroordeelt Dexia in de proceskosten van het hoger beroep, en begroot die kosten tot op heden aan de zijde van [geïntimeerde] op € 343,00 aan griffierecht en op € 1.821,00 (1,5 punt × appeltarief II) voor salaris advocaat, en op € 178,00 voor nakosten. Als Dexia niet binnen veertien dagen na de dag van deze uitspraak aan de veroordelingen voldoet en het arrest daarna wordt betekend, worden de proceskosten vermeerderd met € 92,00 en de kosten van betekening;

5.3. veroordeelt Dexia in de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW over de proceskosten als deze niet binnen veertien dagen na het verschuldigd worden daarvan zijn voldaan;

5.4. verklaart dit arrest uitvoerbaar bij voorraad;

5.5. wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit arrest is gewezen door mrs. P. Volker, C.A. Joustra en H.J. van Harten, en is in het openbaar uitgesproken op 15 juli 2025 in aanwezigheid van de griffier.

Bij afwezigheid van de voorzitter ondertekend door de rolraadsheer.

HR 18 september 2015, ECLI:NL:HR:2015:274

HR 12 oktober 2018, ECLI:NL:HR:2018:1935.

HR 10 juni 2022, ECLI:NL:HR:2022:862 (hierna ook: de prejudiciële beslissing).

Voetnoten