ECLI:NL:RBDHA:2025:16857 - Rechtbank Den Haag: Inbreukprocedure tegen Spanje doorbreekt interstatelijk vertrouwensbeginsel niet - 11 september 2025

Procesverloop

Overwegingen

3. Eiser is het niet eens met het bestreden besluit en voert daartoe het volgende aan. Eiser vreest dat zijn asielaanvraag in Spanje niet inhoudelijk zal worden behandeld, omdat hij eerder door Spanje is gesommeerd om het land te verlaten. Ook heeft hij eerder in Spanje geen hulp gekregen, kent hij de juridische procedures niet, spreekt hij de Spaanse taal niet en krijgt hij niet automatisch een tolk toegewezen. Hierdoor vreest eiser dat hij, ook bij een inhoudelijke behandeling van zijn asielaanvraag, niet in staat zal worden gesteld alle redenen van zijn vrees voor terugkeer naar Algerije kenbaar te maken. Daarbij stelt eiser dat uit de inbreukprocedure die door de Europese Commissie tegen Spanje is gestart, blijkt dat Spanje momenteel niet volledig aan de Unierechtelijke opvangverplichtingen voldoet. Hij vreest hierdoor bij een overdracht aan Spanje geen gebruik te kunnen maken van de opvangvoorzieningen en op straat te moeten verblijven.

4. Niet is in geschil dat Spanje in beginsel verantwoordelijk is voor de behandeling van eisers asielaanvraag. Gelet op het interstatelijk vertrouwensbeginsel heeft verweerder zich in het bestreden besluit terecht op het standpunt gesteld dat in beginsel ervan mag worden uitgegaan dat Spanje de verdragsverplichtingen nakomt.[4] Het is aan eiser om aannemelijk te maken dat dit in zijn geval anders is. Hierin is hij niet geslaagd. Dat eiser eerder al is gesommeerd om het land te verlaten, is niet onderbouwd. Verder heeft eiser niet aannemelijk gemaakt dat hij zijn asielrelaas onvoldoende naar voren kan brengen. De Spaanse autoriteiten hebben met de aanvaarding van het overnameverzoek immers gegarandeerd dat eisers (opvolgende) asielaanvraag zal worden behandeld met inachtneming van de Europese richtlijnen en verdragen. Eiser heeft daarnaast niet onderbouwd dat hij in Spanje geen rechtsbijstand of tolk zal kunnen inschakelen of dat hij geen toegang zal krijgen tot de opvang. Deze beroepsgrond slaagt daarom niet.

5. Voor zover eiser zich beroept op de inbreukprocedure jegens Spanje vanwege het niet volledig omzetten van alle bepalingen van de Opvangrichtlijn[5], ziet de rechtbank eveneens geen aanknopingspunten voor het oordeel dat ten aanzien van Spanje niet langer van het interstatelijk vertrouwensbeginsel kan worden uitgegaan. De omstandigheid dat deze procedure is gestart is op zichzelf onvoldoende om aan te tonen dat Spanje structurele tekortkomingen heeft in de opvangvoorzieningen. Uit de beslissing van de Europese commissie om een inbreukprocedure te starten, blijkt verder niet welke gebreken in de implementatie van de Opvangrichtlijn daartoe aanleiding hebben gegeven. Daarbij heeft de Europese Commissie de Spaanse autoriteiten de gelegenheid geboden om de gestelde gebrekkige implementatie van de Opvangrichtlijn te herstellen. Eiser heeft bovendien niet onderbouwd op welke wijze de Spaanse autoriteiten tekort zouden schieten in de opvang van Dublinclaimanten. Mocht eiser in Spanje toch problemen ervaren, dient hij zich hiervoor wenden tot de (hogere) Spaanse autoriteiten. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat dit voor hem niet mogelijk is of dat de Spaanse autoriteiten hem niet zouden kunnen of willen helpen.

6. Het beroep is kennelijk ongegrond.

7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.