Faillissementswet

1. Het vonnis van faillietverklaring heeft ten gevolge, dat alle gerechtelijke tenuitvoerlegging op enig deel van het vermogen van de schuldenaar, vóór het faillissement aangevangen, dadelijk een einde neemt, en dat, ook van hetzelfde ogenblik af, geen vonnis bij lijfsdwang kan worden ten uitvoer gelegd.

Dit lid bepaalt dat het vonnis van faillietverklaring direct leidt tot twee gevolgen. Ten eerste, elke gerechtelijke tenuitvoerlegging (zoals de gedwongen verkoop van goederen om schulden te voldoen) die al was gestart op enig deel van het vermogen van de schuldenaar vóór de faillietverklaring, stopt onmiddellijk (neemt dadelijk een einde). Ten tweede, vanaf datzelfde ogenblik kan geen enkel vonnis waarbij lijfsdwang (gevangenneming om betaling of een andere prestatie af te dwingen) is opgelegd, meer ten uitvoer worden gelegd.

2. Gelegde beslagen vervallen; de inschrijving van een desbetreffende verklaring van de rechter-commissaris machtigt de bewaarder van de openbare registers tot doorhaling. Het beslag herleeft, zodra het faillissement een einde neemt ten gevolge van vernietiging of opheffing van het faillissement, mits het goed dan nog tot de boedel behoort. Indien de inschrijving van het beslag in de openbare registers is doorgehaald, vervalt de herleving, indien niet binnen veertien dagen na de herleving een exploot is ingeschreven, waarbij van de herleving mededeling aan de schuldenaar is gedaan.

Dit lid stelt dat reeds gelegde beslagen (de maatregel waarbij goederen van de schuldenaar worden vastgelegd ten behoeve van schuldeisers) komen te vervallen door de faillietverklaring. De inschrijving van een verklaring hierover van de rechter-commissaris geeft de bewaarder van de openbare registers de bevoegdheid om de registratie van het beslag te verwijderen (doorhaling). Echter, het beslag kan weer van kracht worden (herleeft) zodra het faillissement eindigt door vernietiging (ongeldigverklaring) of opheffing van het faillissement, op voorwaarde dat het betreffende goed op dat moment nog steeds deel uitmaakt van de failliete boedel (het geheel van bezittingen en schulden van de failliet). Als de inschrijving van het beslag in de openbare registers al is doorgehaald, dan vervalt deze herleving van het beslag, tenzij binnen veertien dagen nadat het beslag is herleefd, een officieel document (exploot) wordt ingeschreven waarin de schuldenaar op de hoogte wordt gesteld van deze herleving.

3. Indien de schuldenaar zich in gijzeling bevindt, wordt hij ontslagen, zodra het vonnis van faillietverklaring in kracht van gewijsde is gegaan, behoudens toepassing van artikel 87.

Dit lid bepaalt dat als de schuldenaar in gijzeling (een vorm van lijfsdwang, oftewel gevangenhouding om de nakoming van een verplichting af te dwingen) verkeert, hij daaruit wordt vrijgelaten (ontslagen) zodra het vonnis van faillietverklaring definitief en onherroepelijk is geworden (in kracht van gewijsde is gegaan). Dit geldt echter met een uitzondering (behoudens) voor de gevallen waarin artikel 87 van de Faillissementswet van toepassing is.

4. Het bepaalde bij dit artikel geldt niet voor lijfsdwang bij vonnissen, beschikkingen en authentieke akten, waarbij een uitkering tot levensonderhoud, krachtens het Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek verschuldigd, daaronder begrepen het verschuldigde voor verzorging en opvoeding van een minderjarige en voor levensonderhoud en studie van een meerderjarige die de leeftijd van een en twintig jaren niet heeft bereikt, is bevolen of toegezegd, alsmede beschikkingen, waarbij een uitkering, krachtens artikel 85 lid 2 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek door de ene partner aan de andere partner verschuldigd, is bevolen, alsmede besluiten op grond van paragraaf 6.5 van de Participatiewet.

Dit lid specificeert dat de bepalingen van dit artikel over het beëindigen van lijfsdwang niet van toepassing zijn op lijfsdwang die is opgelegd via vonnissen (rechterlijke uitspraken in dagvaardingsprocedures), beschikkingen (rechterlijke uitspraken in verzoekschriftprocedures) of authentieke akten (documenten opgemaakt door een openbaar ambtenaar zoals een notaris) in verband met specifieke financiële verplichtingen. Deze uitzonderingen betreffen ten eerste een uitkering tot levensonderhoud die verschuldigd is krachtens het Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek. Hieronder is begrepen het bedrag dat verschuldigd is voor de verzorging en opvoeding van een minderjarige, en voor het levensonderhoud en de studie van een meerderjarige die de leeftijd van eenentwintig jaren nog niet heeft bereikt. Ten tweede geldt de uitzondering voor beschikkingen waarbij een uitkering is bevolen die, krachtens artikel 85 lid 2 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek, door de ene partner aan de andere partner verschuldigd is. Ten slotte geldt de uitzondering ook voor besluiten die zijn genomen op grond van paragraaf 6.5 van de Participatiewet.