ECLI:NL:RBNHO:2024:7573 - Rechtbank Noord-Holland - 19 juni 2024

Handel, Kanton en Bewind

locatie Zaanstad

Zaaknr./rolnr.: 10766681 \ CV EXPL 23-3646 Uitspraakdatum: 20 juni 2024

Verstekvonnis van de kantonrechter in de zaak van:

de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid NS Reizigers B.V. te Utrecht de eisende partij gemachtigde: Landelijke Associatie Van Gerechtsdeurwaarders B.V.

tegen

[gedaagde] te [plaats] de gedaagde partij niet verschenen

1 De procedure

1.1. De eisende partij heeft de gedaagde partij gedagvaard. Tegen de gedaagde partij is verstek verleend.

2 De vordering

2.1. De eisende partij vordert veroordeling van de gedaagde partij tot betaling van € 97,05 aan hoofdsom, te vermeerderen met buitengerechtelijke incassokosten, wettelijke rente en de proceskosten.

2.2. De vordering ziet op abonnementsgelden en reiskosten in het kader van een NS-product en een NS-abonnement. Volgens de eisende partij heeft de gedaagde partij een factuur, ondanks aanmaningen, onbetaald gelaten.

3 De beoordeling

De abonnementsovereenkomst

3.1. Vast staat dat de abonnementsovereenkomst op afstand is gesloten. Daarom moet bij het aangaan van deze overeenkomst zijn voldaan aan de (pre)contractuele informatieplichten van de artikelen 6:230m lid 1 en 6:230v van het Burgerlijk Wetboek (BW). De kantonrechter moet er ambtshalve op toezien dat die voorschriften worden nageleefd, dus ook als er geen verweer is gevoerd.

3.2. De eisende partij vindt dat zij voor wat betreft de abonnementsovereenkomst heeft voldaan aan de precontractuele informatieplichten ex artikel 6:230m lid 1 BW. Ter onderbouwing hiervan heeft zij schermafdrukken van het bestelproces overgelegd, voorzien van een toelichting. De kantonrechter is van oordeel dat de eisende partij hiermee voldoende heeft toegelicht en onderbouwd dat is voldaan aan de precontractuele informatieplichten van artikel 6:230m lid 1 BW.

3.3. Voor wat betreft de contractuele informatieplicht van artikel 6:230v lid 7 onder a BW heeft de eisende partij niet (voldoende) gesteld en onderbouwd dat deze is nagekomen. De overgelegde bestelbevestiging bevat namelijk geen informatie over de wijze van betaling zoals bedoeld in artikel 6:230m lid 1 onder g BW. De eisende partij stelt weliswaar dat de gedaagde partij een machtiging heeft gegeven aan de eisende partij om de abonnementsgelden, reiskosten en gebruikskosten automatisch af te schrijven, maar dat blijkt niet uit de bestelbevestiging.

3.4. De kantonrechter zal voor deze schending een sanctie toepassen.

Welke sanctie hoort hierbij?

3.5. Gelet op de jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie[1] en onder meer, het arrest van de Hoge Raad van 12 november 2021[2] moet de kantonrechter aan de schending van de informatieplichten gevolgen verbinden door passende maatregelen te nemen die de consument effectieve rechtsbescherming bieden. Die maatregelen moeten doeltreffend, afschrikwekkend en evenredig zijn.

3.6. De overeenkomst zal gedeeltelijk worden vernietigd, te weten voor 25% van de door de gedaagde partij verschuldigde abonnementsgelden. De sanctie wordt toegepast op het oorspronkelijk door de gedaagde partij verschuldigde bedrag, zodat daarvan resteert een bedrag van € 164,40 (€ 219,20 x 0.75) aan abonnementsgelden. Een bedrag van € 169,70 is door de eisende partij gecrediteerd. Dit bedrag strekt in mindering op de toewijsbare abonnementsgelden, zodat de abonnementskosten reeds zijn voldaan. Dit deel van de vordering wordt dan ook afgewezen. De gedaagde partij heeft een bedrag van € 5,30 teveel betaald. Dit bedrag strekt in mindering op de toewijsbare reiskosten.

De reisovereenkomst

3.7. De reisovereenkomst ex artikel 8:100 BW valt onder de uitzondering van artikel 6:230h lid 5 BW. De eisende partij heeft voldoende onderbouwd dat is voldaan aan de hierin genoemde informatieplichten. De gevorderde reiskosten zijn toewijsbaar tot een bedrag van € 42,25 (€ 47,55 - € 5,30).

Ambtshalve toetsing van de algemene voorwaarden

3.8. De kantonrechter is, gelet op het Dexia-arrest[3], gehouden om onderzoek te doen naar (mogelijk) oneerlijke bedingen in de toepasselijke algemene voorwaarden. Volgens Richtlijn 93/13/EEG betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten is een beding oneerlijk wanneer dit het evenwicht tussen de wederzijdse rechten en verplichtingen ten nadele van de consument aanzienlijk verstoort. De kantonrechter moet in iedere procedure over ieder onderdeel van de vordering beoordelen of daarover in de algemene voorwaarden afspraken zijn gemaakt en of die afspraken al dan niet eerlijk zijn ten opzichte van de consument. Als de kantonrechter oordeelt dat een contractuele afspraak niet eerlijk is, moet het beding worden vernietigd en moet de vordering op dat onderdeel worden afgewezen (ook als de eisende partij in de procedure een beroep doet op wettelijke bepalingen in plaats van op die contractuele afspraak).

Concrete ambtshalve toetsing van de algemene voorwaarden

3.9. Uit de overlegde stukken blijkt dat op de overeenkomst(en) de volgende algemene voorwaarden van de eisende partij van toepassing zijn verklaard:

Algemene Voorwaarden voor het vervoer van Reizigers en Handbagage van de Nederlandse Spoorwegen (AVR-NS) geldig vanaf 1 september 2020;
Productvoorwaarden NS Flex geldig vanaf mei 2021 (hierna: de Productvoorwaarden);
Algemene Voorwaarden stads- en streekvervoer 2015.

Incassobeding(en)

3.10. In de Productvoorwaarden staat een beding over incassokosten (artikel 12.6). In een eerdere zaak van de eisende partij heeft de kantonechter dit beding oneerlijk bevonden en vernietigd en de vordering tot vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten daarom afgewezen.[4] De kantonrechter ziet, gelet op het gestelde in de dagvaarding en uitgaande van de huidige stand van de jurisprudentie, in deze zaak geen aanleiding om daar anders over te denken. Daarom vernietigt de kantonrechter dit beding.

3.11. Gelet hierop worden de gevorderde buitengerechtelijke incassokosten afgewezen.

Algemene Voorwaarden stads- en streekvervoer

3.12. De kantonrechter heeft geconstateerd dat in de Algemene Voorwaarden stads- en streekvervoer geen bedingen staan die verband houden met de onderhavige vordering. Daarom zal de kantonrechter deze bedingen niet toetsen op (on)eerlijkheid.

Conclusie en kosten

3.13. Gelet op het voorgaande is een bedrag van € 42,25 aan hoofdsom toewijsbaar. De wettelijke rente zal worden toegewezen zoals gevorderd.

3.14. De gedaagde partij wordt overwegend in het ongelijk gesteld en zal daarom in de proceskosten worden veroordeeld.

4 De beslissing

De kantonrechter:

4.1. veroordeelt de gedaagde partij tot betaling aan de eisende partij van € 42,25, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 13 oktober 2023 tot aan de dag van volledige betaling;

4.2. veroordeelt de gedaagde partij tot betaling van de proceskosten, die de kantonrechter aan de kant van de eisende partij tot en met vandaag vaststelt op:

dagvaarding € 107,84 griffierecht € 128,00 salaris gemachtigde € 40,00;

4.3. verklaart de veroordeling(en) in dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

4.4. wijst af het meer of anders gevorderde.

Dit vonnis is gewezen door mr. M. Woerdman en op bovengenoemde datum in het openbaar uitgesproken in aanwezigheid van de griffier.

De griffier De kantonrechter

HvJ EU 23 januari 2019, zaak C-430/17, ECLI:EU:C:2019:47 (Walbusch Walter Busch), punt 41; HvJ EU 10 juli 2019, zaak C-649/17, ECLI:EU:C:2019:576 (Amazon EU), punt 44.

Hoge Raad 12 november 2021, ECLI:NL:HR:2021:1677, te vinden op rechtspraak.nl

HvJ EU 27 januari 2021, C‑229/19 en C‑289/19, ECLI:NL:EU:C:68 (Dexia)

ECLI:NL:RBNHO:2023:12873 (tussenvonnis) en ECLI:NL:RBNHO:2023:11969 (eindvonnis), te vinden op rechtspraak.nl.

Voetnoten