ECLI:NL:RBMNE:2025:4732 - Rechtbank Midden-Nederland - 13 augustus 2025

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Civiel recht Kantonrechter

Zittingsplaats Utrecht

Zaaknummer: 11704294 \ UC EXPL 25-4290

Vonnis van 13 augustus 2025

in de zaak van

VENNOOTSCHAP ONDER FIRMA [eiseres], te [plaats 1] , eisende partij, hierna te noemen: [eiseres] , gemachtigde: TeRecht Gerechtsdeurwaarders en Incasso B.V.,

tegen

1 [gedaagde sub 1] ,

procederend voor zichzelf en in hoedanigheid van wettelijk vertegenwoordiger van [minderjarige] , te [plaats 2] ,2. [gedaagde sub 2], procederend voor zichzelf en in hoedanigheid van wettelijk vertegenwoordiger van [minderjarige] , te [plaats 2] , gedaagde partijen, hierna samen te noemen: [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] , procederend in persoon.

1 De procedure

1.1. Het verloop van de procedure blijkt uit:

de dagvaarding- de conclusie van antwoord- de conclusie van repliek- de conclusie van dupliek.

1.2. Ten slotte is vonnis bepaald.

2 Waar gaat het over?

2.1. [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] hebben met [eiseres] een overeenkomst gesloten voor het geven van zwemlessen aan hun zoon [minderjarige] . [eiseres] geeft les in 10-weekse periodes. [eiseres] vordert 4/10e deel van het lesgeld over de lesperiode die is ingegaan op 4 februari 2024. Dat komt neer op een bedrag van € 154,00. Daarnaast vordert [eiseres] vergoeding van rente en kosten. De vordering wordt afgewezen. Hierna wordt uitgelegd waarom.

3 Het oordeel van de kantonrechter

Partijen hebben een overeenkomst van opdracht gesloten

3.1. [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] hebben hun zoon [minderjarige] via internet ingeschreven voor zwemlessen voor de diploma’s A, B en C bij [eiseres] . Daarmee heeft [eiseres] zich verbonden om tegen betaling door [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] werkzaamheden te verrichten, namelijk het geven van zwemlessen aan [minderjarige] tot en met het behalen van zijn C-diploma. [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] hebben zich verbonden tot het betalen van lesgeld dat verschuldigd is per lesperiode van tien weken. Dit is een overeenkomst van opdracht als bedoeld in artikel 7:400 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW).

[gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] worden beschermd tegen oneerlijke bedingen

3.2. [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] hebben bij het sluiten van de overeenkomst gehandeld als ‘natuurlijk persoon, anders dan in de uitoefening van een beroep op bedrijf’. Met andere woorden, zij worden aangemerkt als ‘consument’. Dat betekent dat de kantonrechter op grond van Richtlijn 93/13 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten (hierna: Richtlijn 93/13) ambtshalve, dus ook als partijen daar niet om vragen, moet beoordelen of oneerlijke bedingen zijn afgesproken. Bij de beoordeling van de vraag of een beding oneerlijk is, moet de rechter onder meer betrekken welke rechten partijen zouden hebben in het geval het beding niet was overeengekomen. Daarbij is van belang dat uit de wet volgt dat niet kan worden afgeweken van het bepaalde in artikel 7:408 lid 3 BW. Ook kan niet ten nadele van [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] worden afgeweken van artikel 7:408 lid 1 BW en artikel 7:411 BW, omdat zij als ‘consument’ hebben gehandeld.[1] Deze bepalingen zien op de mogelijkheid de overeenkomst te allen tijde op te zeggen en op verschuldigdheid van loon en/of schadevergoeding bij het einde van de overeenkomst.

De overeenkomst is geëindigd op 3 februari 2024

3.3. [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] hebben de overeenkomst opgezegd op 3 februari 2024. [eiseres] is echter van mening dat daarmee is opgezegd tegen het einde van de 10-weekse periode die inging op 4 februari 2024. [eiseres] doet daarbij een beroep op (het tweede) artikel 8.2 van de ‘Algemene Voorwaarden van Zwemschool [eiseres] ’ (hierna: Algemene Voorwaarden), waarin het volgende is bepaald:

Opzegging dient uiterlijk vier weken voor aanvang van de nieuwe periode gedaan te worden.

Partijen zijn het er over eens dat deze Algemene Voorwaarden van toepassing zijn. Maar, [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] stellen zich op het standpunt dat deze vernietigbaar zijn. Het beroep van [eiseres] op de Algemene Voorwaarden slaagt niet, omdat de kantonrechter van oordeel is dat dit een onredelijk beding is en de kantonrechter het beding daarom vernietigt.

3.4. Artikel 7:408 lid 1 BW bepaalt dat de opdrachtgever de overeenkomst te allen tijde kan opzeggen. Van dit artikel kan niet worden afgeweken in het nadeel van [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] . Dat betekent niet dat partijen in het geheel geen opzegtermijn kunnen afspreken. Uit de parlementaire geschiedenis kan namelijk worden afgeleid dat artikel 7:408 lid 1 BW niet eraan in de weg staat dat een opzegtermijn wordt overeengekomen.[2] Steun hiervoor is bovendien te vinden in het bepaalde in de artikelen 6:236 onder j BW en 6:237 onder k en o BW. Uit die bepalingen volgt dat bij een overeenkomst tot het geregeld doen van verrichtingen, gesloten tussen een gebruiker van algemene voorwaarden en een consument, een gehanteerde opzegtermijn van maximaal één maand niet wordt aangemerkt als onredelijk bezwarend of wordt vermoed onredelijk bezwarend te zijn. Is naast een opzegtermijn een beding in de algemene voorwaarden opgenomen waarin wordt voorgeschreven tegen welke dag moet worden opgezegd (zoals per de eerste van de maand), dan wordt de opzegtermijn in feite verlengd. Dat is niet toegestaan.[3]

3.5. In (het tweede) artikel 8.2 Algemene Voorwaarden is sprake van zo’n niet toegestane verlenging. [eiseres] heeft met deze bepaling in feite een opzegtermijn bedongen van vier tot bijna veertien weken. Immers, wordt niet opgezegd uiterlijk vier weken ‘voorafgaand aan de nieuwe periode’, dat kan volgens deze bepaling op zijn vroegst worden opgezegd tegen het einde van die nieuwe lesperiode van tien weken. Het beding wordt daarom vermoed onredelijk bezwarend te zijn.[4] Omstandigheden die dit vermoeden weerleggen zijn niet door [eiseres] gesteld. De kantonrechter vernietigt daarom artikel 8.2 Algemene Voorwaarden.

3.6. De kantonrechter is niet bevoegd om de overeenkomst te wijzigen of aan te vullen door in plaats de opzegbepaling van artikel 8.2 Algemene Voorwaarden een opzegtermijn van (maximaal) vier weken te hanteren. Uit artikel 6 lid 1 van Richtlijn 93/13 volgt namelijk dat de rechter niet bevoegd is om een overeenkomst waarin een oneerlijk beding buiten toepassing is gelaten, aan te vullen door een bepaling van nationaal recht in de plaats te stellen van het oneerlijke beding. Dit is inmiddels vaste rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie.

3.7. Na vernietiging van artikel 8.2 Algemene Voorwaarden blijft over de wettelijke bepaling dat de overeenkomst te allen tijde kan worden opgezegd. De overeenkomst is daarom op 3 februari 2024 geëindigd.

[gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] zijn geen kosten verschuldigd

3.8. [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] zijn bij opzegging geen schadevergoeding verschuldigd, behalve voor zover er sprake is van onkosten die niet in het loon zijn inbegrepen of indien [eiseres] schade heeft geleden als gevolg van een bijzonder gevaar dat aan de overeenkomst was verbonden.[5] Dit is door [eiseres] niet gesteld en daarmee ook niet komen vast te staan. In beginsel heeft [eiseres] wel recht op het loon over de opzegtermijn,[6] ook als [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] gedurende de opzegtermijn geen gebruik hebben gemaakt van de zwemlessen. Aangezien de bepaling waarin de opzegtermijn was opgenomen wordt vernietigd, is er geen opzegtermijn, zodat [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] ook geen loon verschuldigd zijn over enige opzegtermijn.

De buitengerechtelijke kosten en wettelijke rente worden afgewezen

3.9. [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] hoeven niet te betalen voor buitengerechtelijke kosten die [eiseres] stelt te hebben gemaakt en zijn ook geen wettelijke rente verschuldigd, omdat de hoofdsom wordt afgewezen.

[eiseres] wordt veroordeeld in de proceskosten

3.10. [eiseres] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten van [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] vergoeden. Omdat [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] in persoon hebben geprocedeerd en geen mondelinge behandeling heeft plaatsgevonden, worden deze kosten begroot op nihil.

4 De beslissing

De kantonrechter

4.1. wijst de vorderingen van [eiseres] af,

4.2. veroordeelt [eiseres] in de proceskosten aan de zijde van [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] , welke kosten worden begroot op nihil.

Dit vonnis is gewezen door mr. A.A.T. Werner en in het openbaar uitgesproken op 13 augustus 2025.

44556

Artikel 7:413 lid 2 BW.

Parl. Gesch. Boek 7 (Inv. 3, 5 en 6), p. 367-368.

ECLI:NL:HR:2023:198, rechtsoverweging 3.4.2.

Artikel 6:237 onder o BW.

Artikel 7:408 lid 3 BW.

Artikel 7:411 lid 1 BW.

Voetnoten