Burgerlijk Wetboek Boek 3
Artikel 290 (Definitie retentierecht opschorting afgifte)
Retentierecht is de bevoegdheid die in de bij de wet aangegeven gevallen aan een schuldeiser toekomt, om de nakoming van een verplichting tot afgifte van een zaak aan zijn schuldenaar op te schorten totdat de vordering wordt voldaan.
Uitleg in duidelijke taal
Retentierecht is de bevoegdheid die in de bij de wet aangegeven gevallen aan een schuldeiser toekomt, om de nakoming van een verplichting tot afgifte van een zaak aan zijn schuldenaar op te schorten totdat de vordering wordt voldaan.
Dit artikel definieert retentierecht
als de bevoegdheid
die toekomt aan een schuldeiser
in de bij de wet aangegeven gevallen
. Deze bevoegdheid
houdt in dat de schuldeiser
de nakoming
van een verplichting tot afgifte van een zaak
aan zijn schuldenaar
mag opschorten
, en wel totdat de vordering
van de schuldeiser
op de schuldenaar
wordt voldaan
.