Artikel 290 (Definitie retentierecht opschorting afgifte)
Retentierecht is de bevoegdheid die in de bij de wet aangegeven gevallen aan een schuldeiser toekomt, om de nakoming van een verplichting tot afgifte van een zaak aan zijn schuldenaar op te schorten totdat de vordering wordt voldaan.
Uitleg in duidelijke taal
Retentierecht is de bevoegdheid die in de bij de wet aangegeven gevallen aan een schuldeiser toekomt, om de nakoming van een verplichting tot afgifte van een zaak aan zijn schuldenaar op te schorten totdat de vordering wordt voldaan.
Dit artikel definieert retentierecht als de bevoegdheid die toekomt aan een schuldeiser in de bij de wet aangegeven gevallen. Deze bevoegdheid houdt in dat de schuldeiser de nakoming van een verplichting tot afgifte van een zaak aan zijn schuldenaar mag opschorten, en wel totdat de vordering van de schuldeiser op de schuldenaar wordt voldaan.
Gerelateerde rechtspraak
ECLI:NL:HR:2023:970 - Retentierecht, ouder recht en de fatale gevolgen van een onvoldoende kenbare grief - 22 juni 2023
Een grief moet voldoende kenbaar zijn voor de wederpartij en de rechter. De Hoge Raad oordeelt dat het hof buiten de rechtsstrijd is getreden. Ten overvloede wordt overwogen dat de rechtsopvolger van een derde met een ouder recht diens sterke positie jegens de retentor behoudt.