Artikel 170 (Aansprakelijkheid werkgever fout ondergeschikte)
1. Voor schade, aan een derde toegebracht door een fout van een ondergeschikte, is degene in wiens dienst de ondergeschikte zijn taak vervult aansprakelijk, indien de kans op de fout door de opdracht tot het verrichten van deze taak is vergroot en degene in wiens dienst hij stond, uit hoofde van hun desbetreffende rechtsbetrekking zeggenschap had over de gedragingen waarin de fout was gelegen.
2. Stond de ondergeschikte in dienst van een natuurlijke persoon en was hij niet werkzaam voor een beroep of bedrijf van deze persoon, dan is deze slechts aansprakelijk, indien de ondergeschikte bij het begaan van de fout handelde ter vervulling van de hem opgedragen taak.
3. Zijn de ondergeschikte en degene in wiens dienst hij stond, beiden voor de schade aansprakelijk, dan behoeft de ondergeschikte in hun onderlinge verhouding niet in de schadevergoeding bij te dragen, tenzij de schade een gevolg is van zijn opzet of bewuste roekeloosheid. Uit de omstandigheden van het geval, mede gelet op de aard van hun verhouding, kan anders voortvloeien dan in de vorige zin is bepaald.
Uitleg in duidelijke taal
1. Voor schade, aan een derde toegebracht door een fout van een ondergeschikte, is degene in wiens dienst de ondergeschikte zijn taak vervult aansprakelijk, indien de kans op de fout door de opdracht tot het verrichten van deze taak is vergroot en degene in wiens dienst hij stond, uit hoofde van hun desbetreffende rechtsbetrekking zeggenschap had over de gedragingen waarin de fout was gelegen.
Dit betekent letterlijk: De persoon of entiteit in wiens dienst een ondergeschikte werkt (de werkgever), is aansprakelijk voor schade die door een fout van die ondergeschikte aan een derde wordt toegebracht. Deze aansprakelijkheid geldt onder twee voorwaarden: ten eerste moet de kans op het maken van de fout vergroot zijn door de taak die de ondergeschikte moest uitvoeren. Ten tweede moet de werkgever, op basis van hun juridische relatie (zoals een arbeidsovereenkomst), zeggenschap hebben gehad over de specifieke gedragingen van de ondergeschikte die tot de fout hebben geleid.
2. Stond de ondergeschikte in dienst van een natuurlijke persoon en was hij niet werkzaam voor een beroep of bedrijf van deze persoon, dan is deze slechts aansprakelijk, indien de ondergeschikte bij het begaan van de fout handelde ter vervulling van de hem opgedragen taak.
Dit betekent letterlijk: Indien de ondergeschikte in dienst was van een natuurlijke persoon (een individu, geen bedrijf) en de werkzaamheden niet uitvoerde in het kader van een beroep of bedrijf van deze persoon (bijvoorbeeld een huishoudelijke hulp), dan is deze natuurlijke persoon alleen aansprakelijk. De voorwaarde voor deze aansprakelijkheid is dat de ondergeschikte de fout maakte terwijl hij bezig was met het uitvoeren van de taak die hem was opgedragen.
3. Zijn de ondergeschikte en degene in wiens dienst hij stond, beiden voor de schade aansprakelijk, dan behoeft de ondergeschikte in hun onderlinge verhouding niet in de schadevergoeding bij te dragen, tenzij de schade een gevolg is van zijn opzet of bewuste roekeloosheid. Uit de omstandigheden van het geval, mede gelet op de aard van hun verhouding, kan anders voortvloeien dan in de vorige zin is bepaald.
Dit betekent letterlijk: Als zowel de ondergeschikte als de werkgever (degene in wiens dienst hij stond) aansprakelijk zijn voor de schade, hoeft de ondergeschikte in hun interne relatie (onderlinge verhouding) in beginsel niet mee te betalen aan de schadevergoeding. Een uitzondering hierop is wanneer de schade is veroorzaakt door opzet of bewuste roekeloosheid van de ondergeschikte. De laatste zin stelt dat de specifieke omstandigheden van de situatie, en de aard van de relatie tussen werkgever en ondergeschikte, kunnen leiden tot een andere verdeling van de bijdrageplicht dan de hoofdregel die in de voorgaande zin is genoemd.