Burgerlijk Wetboek Boek 5

1. Indien de loop van de grens tussen twee erven onzeker is, kan ieder der eigenaars te allen tijde vorderen dat de rechter de grens bepaalt.

Dit betekent dat als het niet duidelijk is waar de grens precies loopt tussen twee erven (percelen grond), elke eigenaar op elk moment kan eisen (vorderen) dat de rechter de grens vaststelt (bepaalt).

2. In geval van onzekerheid waar de grens tussen twee erven ligt, geldt niet het wettelijk vermoeden dat de bezitter eigenaar is.

Dit betekent dat wanneer er onduidelijkheid (onzekerheid) bestaat over de precieze ligging van de grens tussen twee erven, het wettelijk vermoeden dat degene die het stuk grond feitelijk onder zich heeft (de bezitter) ook de eigenaar is, niet van toepassing is.

3. Bij het bepalen van de grens kan de rechter naar gelang van de omstandigheden het gebied waarover onzekerheid bestaat, in gelijkwaardige of ongelijkwaardige delen verdelen dan wel het in zijn geheel aan een der partijen toewijzen, al dan niet met toekenning van een schadevergoeding aan een der partijen.

Dit betekent dat de rechter bij het vaststellen (bepalen) van de grens, afhankelijk van (naar gelang van) de specifieke situatie (de omstandigheden), het gebied waarover onduidelijkheid (onzekerheid) bestaat, kan verdelen in delen van gelijke of ongelijke waarde. De rechter kan het gebied ook in zijn geheel aan één van de partijen toewijzen. Dit kan gebeuren met of zonder de toekenning van een schadevergoeding aan een van de partijen.