Militair Strafrecht Rechtspraak Updates

De Hoge Raad oordeelt dat een hof de toewijzing van immateriële schadevergoeding onvoldoende motiveert als niet duidelijk is op welke grondslag van artikel 6:106 BW en op welke vastgestelde feiten de toewijzing berust, zeker wanneer de vordering gemotiveerd is betwist door de verdediging.

Het inhoudelijk betrekken van de voorzitter van de rechtbank bij de zittingsplanning via e-mail kan onder omstandigheden worden aangemerkt als een 'daad van vervolging'. Dit stuit de verjaringstermijn, ook als de formele dagvaarding pas later wordt uitgebracht.

Een louter formeel dienstverband van een militair rechter bij het Openbaar Ministerie (OM), zonder daadwerkelijke werkzaamheden of contact, is geen uitzonderlijke omstandigheid die de objectief gerechtvaardigde vrees voor partijdigheid wekt en schendt artikel 6 EVRM niet.

Het schenden van een ambtsgeheim (art. 272 Sr) vereist het verstrekken van geheime gegevens aan een onbevoegde derde. Het enkel voor eigen gebruik raadplegen van informatie, zonder dit te delen, is geen 'schending'. Iemand een geheim laten opzoeken is wel 'doen plegen'.

Het recht op verlof is geen 'goed' in de zin van oplichting (art. 326 Sr). De Hoge Raad oordeelt dat de omstandigheid dat verlof op geld waardeerbaar is, onvoldoende is om het als een strafrechtelijk 'goed' te kwalificeren.

De Hoge Raad oordeelt dat artikel 105 UNCLOS een toereikende rechtsgrondslag biedt voor de vrijheidsbeneming van piraterijverdachten door de Marine, zelfs voordat het Nederlandse strafprocesrecht van toepassing is. Gezien de uitzonderlijke omstandigheden op zee is deze initiële vrijheidsbeneming door de commandant niet willekeurig in de zin van artikel 5 EVRM.

De arrestatie van piraterijverdachten door de marinecommandant op basis van art. 105 UNCLOS, voorafgaand aan een strafvorderlijk bevel van de officier van justitie, is niet willekeurig en geen schending van art. 5 EVRM. De internationale rechtsbasis en de uitzonderlijke, gevaarlijke omstandigheden rechtvaardigen deze initiële vrijheidsbeneming.

Indien de rechter delen van een verklaring van de verdachte ongeloofwaardig acht, mogen deze ontlastende delen niet als bewijsmiddel worden opgenomen. Dit motiveringsgebrek leidt echter niet tot vernietiging als de bewezenverklaring zonder die delen, gelet op de overige bewijsmiddelen, nog steeds toereikend is gemotiveerd.

Voor schuld in de zin van art. 307 Sr is min of meer grove of aanmerkelijke schuld vereist. Bij de beoordeling hiervan mag de rechter de organisatorische context, zoals onveilige procedures en gebrekkige communicatie, meewegen om te concluderen dat de gemaakte fout de verdachte strafrechtelijk niet voldoende verwijtbaar is.