Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering

1. Het hooger beroep schorst de ten uitvoerlegging van het vonnis, indien daarbij niet is bepaald, dat hetzelve bij voorraad zal worden ten uitvoer gelegd in de gevallen waarin dit is toegelaten.

Dit lid bepaalt dat het instellen van hooger beroep in beginsel de ten uitvoerlegging van het vonnis opschort (schorst). Een uitzondering hierop is wanneer in het vonnis zelf is opgenomen dat het vonnis bij voorraad ten uitvoer gelegd mag worden, in de specifieke gevallen waarin dit is toegelaten door de wet.

2. Het hoger beroep, ingesteld tegen een tussenvonnis waartegen ingevolge artikel 337, tweede lid, geen hoger beroep openstaat voordat het eindvonnis is gewezen of ingesteld met gebruikmaking van de nieuwe termijn ingevolge artikel 340, schorst de tenuitvoerlegging niet.

Dit lid stelt dat de tenuitvoerlegging niet wordt geschorst in twee specifieke situaties van hoger beroep: Ten eerste, wanneer het hoger beroep is ingesteld tegen een tussenvonnis waartegen volgens artikel 337, tweede lid, pas hoger beroep openstaat nadat het eindvonnis is gewezen. Ten tweede, wanneer het hoger beroep is ingesteld met gebruikmaking van de nieuwe termijn ingevolge artikel 340.