Faillissementswet

1. Ook de gefailleerde is bevoegd, onder summiere opgaaf zijner gronden, tegen de toelating ener vordering, hetzij voor het geheel, hetzij voor een gedeelte, of tegen de erkenning van de beweerde voorrang, zich te verzetten. In dit geval geschiedt in het proces-verbaal aantekening van de betwisting en van haar gronden, zonder verwijzing van partijen naar de rechtbank, en zonder dat daardoor de erkenning der vordering in het faillissement wordt verhinderd.

Dit lid bepaalt dat de failliet verklaarde persoon (de gefailleerde) eveneens het recht heeft (bevoegd is) om bezwaar te maken (zich te verzetten) tegen het goedkeuren (toelating) van een schuldvordering. Dit bezwaar kan betrekking hebben op de gehele vordering of slechts een deel ervan, of op de erkenning van een geclaimde (beweerde) voorrang. Dit moet gebeuren onder een beknopte (summiere) opgave van zijn redenen (gronden). Als de gefailleerde dit doet, wordt de betwisting en de redenen daarvoor vastgelegd (aantekening) in het officiële verslag (proces-verbaal). Dit gebeurt zonder dat de partijen naar de rechtbank worden verwezen en zonder dat hierdoor de erkenning van de vordering in het faillissement wordt tegengehouden (verhinderd).

2. Betwisting, waarvoor geen gronden worden opgegeven, of welke niet de gehele vordering omvat en toch niet uitdrukkelijk aanwijst, welk deel wordt erkend, en welk betwist, wordt niet als betwisting aangemerkt.

Dit lid stelt dat een bezwaar (betwisting) niet als een officieel bezwaar wordt beschouwd (niet als betwisting aangemerkt) indien er geen redenen (gronden) voor het bezwaar worden gegeven. Hetzelfde geldt wanneer het bezwaar niet de volledige vordering betreft (niet de gehele vordering omvat) en er bovendien niet expliciet (uitdrukkelijk) wordt aangegeven welk deel van de vordering wel wordt geaccepteerd (erkend) en welk deel wordt betwist.