Burgerlijk Wetboek Boek 1

1. De voogd mag alle noodzakelijke, betamelijke en behoorlijk gerechtvaardigde uitgaven aan de minderjarige in rekening brengen.

Dit betekent dat de voogd gerechtigd is om alle uitgaven die nodig, passend (betamelijk) en naar behoren gerechtvaardigd zijn, ten behoeve van de minderjarige, aan de minderjarige in rekening te brengen.

2. Indien de kantonrechter een bedrag bepaalt, hetwelk jaarlijks mag worden besteed voor de verzorging en opvoeding van de minderjarige of voor de kosten van het beheer van diens vermogen, behoeft de voogd de besteding van dat bedrag niet gespecificeerd te verantwoorden.

Dit houdt in dat als de kantonrechter een jaarlijks bedrag vaststelt dat mag worden uitgegeven voor de verzorging en opvoeding van de minderjarige, of voor de kosten die gemoeid zijn met het beheer van het vermogen van de minderjarige, de voogd niet gedetailleerd (gespecificeerd) hoeft aan te tonen hoe dat bedrag is besteed.

3. De kantonrechter kan de voogd een beloning ten laste van de minderjarige toekennen, indien hij dit gezien de zwaarte van de last van het bewind redelijk acht. Buiten dit geval mag de voogd voor zichzelf geen loon berekenen, tenzij hem dat is toegekend bij de akte, waarbij hij door een ouder benoemd is.

Dit betekent dat de kantonrechter de bevoegdheid heeft om de voogd een beloning toe te kennen, die betaald wordt uit het vermogen van de minderjarige (ten laste van de minderjarige). Dit kan alleen als de kantonrechter het redelijk vindt, gelet op hoe zwaar de taak van het bewind is (de zwaarte van de last van het bewind). In andere situaties (buiten dit geval) mag de voogd geen loon voor zichzelf in rekening brengen, tenzij een dergelijk loon aan hem is toegekend in de officiële akte waarmee een ouder hem tot voogd heeft benoemd.