Burgerlijk Wetboek Boek 1

1. Een voogd die zonder machtiging van de kantonrechter voor de minderjarige als eiser in rechte optreedt of tegen een uitspraak beroep instelt, wordt niet-ontvankelijk verklaard.

Dit betekent dat wanneer een voogd namens de minderjarige een rechtszaak begint (als eiser in rechte optreedt) of tegen een rechterlijke uitspraak in beroep gaat (beroep instelt), zonder hiervoor voorafgaande toestemming (machtiging) van de kantonrechter te hebben gekregen, de vordering of het beroep van de voogd door de rechter niet in behandeling zal worden genomen (wordt niet-ontvankelijk verklaard).

2. De voogd mag niet zonder machtiging van de kantonrechter in een tegen de minderjarige ingestelde eis of in een gedane uitspraak berusten.

Dit houdt in dat de voogd niet mag besluiten een eis die tegen de minderjarige is ingediend, of een uitspraak die tegen de minderjarige is gedaan, te accepteren (berusten) zonder daarvoor toestemming (machtiging) van de kantonrechter te hebben verkregen. Ook voor het niet voeren van verweer of het accepteren van een negatieve uitspraak is dus machtiging vereist.

3. Hij kan, alvorens voor de minderjarige in rechte verweer te voeren of tegen een bij verstek gedane uitspraak verzet te doen, zich te zijner verantwoording doen machtigen door de kantonrechter.

Dit stelt dat de voogd, voordat hij namens de minderjarige verdediging voert in een juridische procedure (in rechte verweer te voeren) of bezwaar maakt (verzet te doen) tegen een uitspraak die is gedaan zonder dat de minderjarige vertegenwoordigd was (bij verstek gedane uitspraak), ervoor kan kiezen om voor zijn eigen verantwoordelijkheid (te zijner verantwoording) toestemming (machtiging) te vragen aan de kantonrechter. Dit dient ter dekking van de voogd.