Algemene wet bestuursrecht

1. De zaken die bij een andere bestuursrechter dan de rechtbank aanhangig worden gemaakt, worden in behandeling genomen door een meervoudige kamer.

Dit lid bepaalt dat zaken die worden voorgelegd aan een bestuursrechter die niet de rechtbank is, in eerste instantie behandeld zullen worden door een kamer bestaande uit meerdere rechters (een meervoudige kamer).

2. Indien een zaak naar het oordeel van de meervoudige kamer geschikt is voor verdere behandeling door één rechter, kan zij deze verwijzen naar een enkelvoudige kamer.

Dit lid stelt dat als de meervoudige kamer van mening is (naar haar oordeel) dat een specifieke zaak geschikt is om verder behandeld te worden door slechts één rechter, de meervoudige kamer de zaak mag doorverwijzen naar een enkelvoudige kamer.

3. Indien een zaak naar het oordeel van de enkelvoudige kamer ongeschikt is voor behandeling door één rechter, verwijst zij deze naar een meervoudige kamer.

Dit lid bepaalt dat als een enkelvoudige kamer (één rechter) oordeelt dat een zaak niet geschikt is om door slechts één rechter te worden behandeld, deze enkelvoudige kamer de zaak moet doorverwijzen naar een meervoudige kamer (meerdere rechters).

4. De meervoudige kamer kan een zaak voorts verwijzen naar een grote kamer, indien haar dit met het oog op de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling geraden voorkomt. De eerste volzin geldt niet, indien de zaak aanhangig is bij een gerechtshof.

Dit lid geeft aan dat de meervoudige kamer een zaak bovendien kan doorverwijzen naar een grote kamer (een kamer met nog meer rechters, vaak voor principiële zaken). Dit kan gebeuren als de meervoudige kamer het wenselijk acht (geraden voorkomt) voor het bewaken van de eenheid in de rechtspraak (rechtseenheid) of voor de ontwikkeling van het recht (rechtsontwikkeling). De regel uit de eerste zin is echter niet van toepassing als de zaak al behandeld wordt door een gerechtshof.

5. Verwijzing kan geschieden in elke stand van het geding. Een verwezen zaak wordt voortgezet in de stand waarin zij zich bevindt.

Dit lid stelt dat een doorverwijzing van een zaak op elk moment tijdens de procedure (in elke stand van het geding) kan plaatsvinden. Wanneer een zaak is doorverwezen, wordt de behandeling ervan voortgezet vanaf het punt waar deze was gebleven op het moment van verwijzing.