Artikel 299 (Executoriale titel EU-besluiten geldelijke verplichting)
De besluiten van de Raad, de Commissie of de Europese Centrale Bank welke voor natuurlijke of rechtspersonen, met uitzondering van de staten, een geldelijke verplichting inhouden, vormen executoriale titel. De tenuitvoerlegging geschiedt volgens de bepalingen van burgerlijke rechtsvordering die van kracht zijn in de staat op het grondgebied waarvan zij plaatsvindt. De formule van tenuitvoerlegging wordt, zonder andere controle dan de verificatie van de authenticiteit van de titel, aangebracht door de nationale autoriteit die door de regering van elke lidstaat daartoe wordt aangewezen. Van de aanwijzing geeft zij kennis aan de Commissie en aan het Hof van Justitie van de Europese Unie. Nadat de bedoelde formaliteiten op verzoek van de belanghebbende zijn vervuld, kan deze de tenuitvoerlegging volgens de nationale wetgeving voortzetten door zich rechtstreeks te wenden tot de bevoegde instantie. De tenuitvoerlegging kan niet worden geschorst dan krachtens een beschikking van het Hof. Evenwel behoort het toezicht op de regelmatigheid van de wijze van tenuitvoerlegging tot de bevoegdheid van de nationale rechterlijke instanties.
Uitleg in duidelijke taal
De besluiten van de Raad, de Commissie of de Europese Centrale Bank welke voor natuurlijke of rechtspersonen, met uitzondering van de staten, een geldelijke verplichting inhouden, vormen executoriale titel.
Dit betekent dat besluiten afkomstig van de Raad, de Commissie of de Europese Centrale Bank die een financiële plicht (geldelijke verplichting) opleggen aan natuurlijke personen of rechtspersonen – met uitsluiting van de lidstaten zelf – direct als een executoriale titel gelden. Een executoriale titel is een officieel document op basis waarvan direct tot gedwongen uitvoering, zoals beslaglegging, kan worden overgegaan zonder voorafgaande rechterlijke tussenkomst in de lidstaat van tenuitvoerlegging.
De tenuitvoerlegging geschiedt volgens de bepalingen van burgerlijke rechtsvordering die van kracht zijn in de staat op het grondgebied waarvan zij plaatsvindt. De formule van tenuitvoerlegging wordt, zonder andere controle dan de verificatie van de authenticiteit van de titel, aangebracht door de nationale autoriteit die door de regering van elke lidstaat daartoe wordt aangewezen. Van de aanwijzing geeft zij kennis aan de Commissie en aan het Hof van Justitie van de Europese Unie.
Dit houdt in dat de daadwerkelijke uitvoering (tenuitvoerlegging) van deze besluiten plaatsvindt overeenkomstig de regels van het burgerlijk procesrecht (bepalingen van burgerlijke rechtsvordering) die gelden in de lidstaat waar de uitvoering moet gebeuren. De noodzakelijke verklaring om tot uitvoering over te gaan (de formule van tenuitvoerlegging) wordt op de titel aangebracht door een door de regering van elke lidstaat aangewezen nationale autoriteit. Deze autoriteit voert geen andere controle uit dan het nagaan van de echtheid (verificatie van de authenticiteit) van de titel. De betreffende lidstaat stelt de Commissie en het Hof van Justitie van de Europese Unie in kennis van de aanwijzing van deze autoriteit.
Nadat de bedoelde formaliteiten op verzoek van de belanghebbende zijn vervuld, kan deze de tenuitvoerlegging volgens de nationale wetgeving voortzetten door zich rechtstreeks te wenden tot de bevoegde instantie.
Dit betekent dat, nadat de hiervoor genoemde procedures (bedoelde formaliteiten) op verzoek van de partij die er belang bij heeft (de belanghebbende) zijn afgerond, deze partij de verdere tenuitvoerlegging kan laten plaatsvinden conform de nationale wetgeving. Dit doet de belanghebbende door zich direct te wenden tot de daartoe bevoegde instantie in de lidstaat.
De tenuitvoerlegging kan niet worden geschorst dan krachtens een beschikking van het Hof.
Dit stelt dat de tenuitvoerlegging van de geldelijke verplichting alleen kan worden opgeschort (geschorst) door middel van een beslissing (beschikking) van het Hof van Justitie van de Europese Unie.
Evenwel behoort het toezicht op de regelmatigheid van de wijze van tenuitvoerlegging tot de bevoegdheid van de nationale rechterlijke instanties.
Dit specificeert echter dat de controle (het toezicht) op de correcte en wettige gang van zaken (de regelmatigheid) tijdens de tenuitvoerlegging een bevoegdheid is van de nationale rechtbanken of andere rechterlijke instanties van de lidstaat waar de tenuitvoerlegging plaatsvindt.