Wetboek van Strafvordering

a. het voorwerp doen teruggeven aan degene die redelijkerwijs als rechthebbende kan worden aangemerkt;

Dit betekent dat zij het voorwerp kunnen laten teruggeven aan de persoon die redelijkerwijs beschouwd kan worden als de eigenaar of de persoon die er recht op heeft (rechthebbende).

b. gelasten dat het voorwerp ten behoeve van de rechthebbende in bewaring zal blijven, indien teruggave aan degene die redelijkerwijs als rechthebbende kan worden aangemerkt, nog niet mogelijk is;

Dit betekent dat zij kunnen bevelen (gelasten) dat het voorwerp bewaard blijft voor de rechthebbende, als het nog niet mogelijk is om het direct aan de redelijkerwijs als rechthebbende aan te merken persoon terug te geven.

c. in geval degene bij wie het voorwerp is in beslag genomen verklaart dat het hem toebehoort, gelasten dat daarmee wordt gehandeld als ware het verbeurd verklaard of onttrokken aan het verkeer.

Dit betekent dat, indien de persoon bij wie het voorwerp in beslag is genomen, verklaart dat het voorwerp zijn eigendom is (hem toebehoort) en hij er afstand van doet, zij kunnen bevelen (gelasten) dat met het voorwerp wordt gehandeld alsof het officieel is afgenomen (verbeurd verklaard) of uit de handel is genomen (onttrokken aan het verkeer).

3. Wordt een verklaring als bedoeld in het tweede lid niet afgelegd, dan kan het openbaar ministerie de beslissing onder a of b alsnog nemen, indien degene bij wie het voorwerp in beslag is genomen, zich niet binnen veertien dagen nadat het openbaar ministerie hem schriftelijk kennis heeft gegeven van het voornemen tot zodanige beslissing, daarover heeft beklaagd of het door hem ingestelde beklag ongegrond is verklaard. Op het beklag is titel IX van het Vierde Boek van overeenkomstige toepassing.

Dit lid handelt over de situatie waarin geen verklaring van afstand (zoals genoemd in het tweede lid) is afgelegd. Het openbaar ministerie kan dan toch de beslissingen nemen zoals omschreven in het tweede lid onder a (teruggave aan rechthebbende) of b (in bewaring nemen voor rechthebbende). Dit kan alleen als de persoon bij wie het voorwerp in beslag is genomen, niet binnen veertien dagen nadat het openbaar ministerie hem schriftelijk heeft geïnformeerd over dit voornemen, een klacht (beklag) heeft ingediend, of als een ingediende klacht ongegrond is verklaard. De procedure voor dit beklag volgt de regels van titel IX van het Vierde Boek (van het Wetboek van Strafvordering).

4. Indien een verklaring als bedoeld in het tweede lid niet wordt afgelegd en het openbaar ministerie voornemens is het voorwerp terug te geven aan degene die redelijkerwijs als rechthebbende kan worden aangemerkt, is het bevoegd het voorwerp reeds aanstonds, in afwachting van de mogelijkheid tot teruggave, aan deze in bewaring te geven, indien degene bij wie het voorwerp is inbeslaggenomen, dit kennelijk door middel van een strafbaar feit aan die rechthebbende heeft onttrokken of onttrokken hield. Degene aan wie het voorwerp is afgegeven, is in dat geval bevoegd het voorwerp te gebruiken.

Dit lid bepaalt dat als er geen verklaring van afstand (zoals in het tweede lid) is, en het openbaar ministerie van plan is het voorwerp terug te geven aan de persoon die redelijkerwijs als de rechthebbende wordt gezien, het openbaar ministerie de bevoegdheid heeft om het voorwerp direct (aanstonds) aan deze rechthebbende in bewaring te geven. Dit gebeurt in afwachting van de definitieve teruggave en is mogelijk indien het duidelijk is (kennelijk) dat de persoon bij wie het voorwerp in beslag is genomen, dit voorwerp door een strafbaar feit van de rechthebbende heeft afgenomen (onttrokken) of afgehouden (onttrokken hield). De persoon aan wie het voorwerp zo in bewaring is gegeven, mag het voorwerp dan gebruiken.

5. Indien het openbaar ministerie overeenkomstig het tweede of vierde lid of de rechtbank overeenkomstig artikel 353, tweede lid, de bewaring van het voorwerp heeft gelast, doet het openbaar ministerie dit voorwerp na het bekend worden van de rechthebbende aan deze teruggeven.

Dit lid stelt dat als het openbaar ministerie (volgens de regels van het tweede of vierde lid van dit artikel) of de rechtbank (volgens artikel 353, tweede lid) heeft bevolen (gelast) dat een voorwerp in bewaring wordt genomen, het openbaar ministerie dit voorwerp moet teruggeven aan de rechthebbende zodra bekend wordt wie de rechthebbende is.

6. De in dit artikel bedoelde beslissingen laten ieders rechten ten aanzien van het voorwerp onverlet.

Dit lid betekent dat de beslissingen die op basis van dit artikel worden genomen, geen invloed hebben op de (eigendoms)rechten die wie dan ook heeft met betrekking tot het voorwerp. Deze rechten blijven onaangetast (onverlet).