Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering

1. De vordering tot vernietiging schorst de tenuitvoerlegging van het vonnis niet.

Dit betekent letterlijk dat het indienen van een vordering tot vernietiging van een arbitraal vonnis niet automatisch de uitvoering (tenuitvoerlegging) van dat vonnis opschort (schorst).

2. De rechter die omtrent de vernietiging oordeelt, kan echter, indien daartoe gronden zijn, op verzoek van de meest gerede partij, de tenuitvoerlegging schorsen totdat over de vordering tot vernietiging onherroepelijk is beslist.

Dit houdt in dat de rechter die een oordeel velt over de vernietiging, desondanks de mogelijkheid heeft om de tenuitvoerlegging op te schorten. Dit kan gebeuren als er gegronde redenen (gronden) voor zijn, op verzoek van de partij die daarbij het meeste belang heeft (meest gerede partij), en de schorsing duurt dan totdat er een definitieve (onherroepelijk) beslissing is genomen over de vordering tot vernietiging.

3. Het verzoek tot schorsing wordt door de griffier van het gerechtshof ten spoedigste aan de wederpartij in afschrift toegezonden.

Dit betekent dat de griffier van het gerechtshof een kopie (afschrift) van het verzoek tot schorsing zo snel mogelijk (ten spoedigste) naar de andere partij (wederpartij) moet sturen.

4. De rechter beslist niet op het verzoek dan nadat de wederpartij in de gelegenheid is gesteld, zich daarover uit te laten.

Dit houdt in dat de rechter pas een beslissing over het verzoek tot schorsing neemt nadat de wederpartij de mogelijkheid heeft gekregen om haar standpunt hierover kenbaar te maken (zich daarover uit te laten).

5. Bij toewijzing van het verzoek kan de rechter bepalen dat door de verzoeker zekerheid wordt gesteld. Bij afwijzing van het verzoek kan de rechter bepalen dat de wederpartij zekerheid stelt.

Dit betekent dat indien de rechter het verzoek tot schorsing goedkeurt (toewijzing), hij kan opleggen dat de partij die het verzoek heeft ingediend (de verzoeker) een waarborg (zekerheid) stelt. Indien de rechter het verzoek afkeurt (afwijzing), kan hij opleggen dat de andere partij (de wederpartij) een waarborg stelt.

6. Ingeval van schorsing van de tenuitvoerlegging kan de meest gerede partij de rechter verzoeken, de schorsing op te heffen. Het derde tot en met vijfde lid zijn van overeenkomstige toepassing.

Dit betekent dat wanneer de tenuitvoerlegging is geschorst, de partij die daarbij het meeste belang heeft (meest gerede partij) de rechter kan vragen om deze schorsing te beëindigen (op te heffen). De procedurele regels zoals beschreven in het derde, vierde en vijfde lid van dit artikel zijn dan op een vergelijkbare wijze (van overeenkomstige toepassing) geldig voor dit verzoek tot opheffing.