Burgerlijk Wetboek Boek 4

1. Een legaat wordt verkregen zonder dat een aanvaarding nodig is, behoudens de bevoegdheid van de legataris om het legaat te verwerpen zolang hij het niet aanvaard heeft.

Dit betekent dat een legaat (een specifieke erfmaking) automatisch wordt verkregen door de legataris (de ontvanger van het legaat). Hiervoor is geen expliciete aanvaarding door de legataris nodig. Echter, de legataris heeft de bevoegdheid om het legaat te verwerpen, zolang hij het legaat nog niet heeft aanvaard.

2. De kantonrechter kan op verzoek van een belanghebbende aan de legataris een termijn stellen, waarbinnen deze moet verklaren of hij al dan niet verwerpt; bij gebreke van een verklaring binnen de gestelde termijn verliest de legataris de bevoegdheid om te verwerpen.

Dit betekent dat de kantonrechter, op verzoek van een belanghebbende (iemand die er belang bij heeft), een termijn kan vaststellen voor de legataris. Binnen deze termijn moet de legataris verklaren of hij het legaat wel of niet verwerpt. Als de legataris geen verklaring aflegt binnen de gestelde termijn, verliest hij de bevoegdheid om het legaat alsnog te verwerpen.

3. De verwerping van een legaat moet op ondubbelzinnige wijze geschieden, maar is aan geen vorm gebonden.

Dit betekent dat de verwerping van een legaat moet plaatsvinden op een manier die geen twijfel laat bestaan over de intentie tot verwerpen (ondubbelzinnige wijze). Deze verwerping is echter niet gebonden aan specifieke vormvereisten; er is dus geen voorgeschreven procedure of document voor.