Burgerlijk Wetboek Boek 3

1. Verklaringen, door een gevolmachtigde afgelegd, kunnen door de wederpartij als ongeldig van de hand worden gewezen, indien zij de gevolmachtigde terstond om bewijs van de volmacht heeft gevraagd en haar niet onverwijld hetzij een geschrift waaruit de volmacht volgt is overgelegd, hetzij de volmacht door de volmachtgever is bevestigd.

Dit lid bepaalt dat als een gevolmachtigde verklaringen aflegt, de wederpartij deze verklaringen als ongeldig mag beschouwen onder een specifieke voorwaarde. Die voorwaarde is dat de wederpartij onmiddellijk (terstond) aan de gevolmachtigde om bewijs van de volmacht heeft gevraagd, en dat dit bewijs niet direct (onverwijld) is geleverd. Het bewijs kan bestaan uit ofwel een schriftelijk document (geschrift) waaruit de volmacht blijkt dat wordt overhandigd (overgelegd), ofwel een bevestiging van de volmacht door de persoon die de volmacht heeft gegeven (de volmachtgever).

2. Bewijs van volmacht kan niet worden verlangd, indien de volmacht door de volmachtgever ter kennis van de wederpartij was gebracht, indien zij op een door wet of gebruik bepaalde wijze was bekendgemaakt, of indien zij voortvloeit uit een aanstelling waarmede de wederpartij bekend is.

Dit lid stelt dat er situaties zijn waarin bewijs van de volmacht niet door de wederpartij geëist kan worden. Dit is het geval indien:

• de volmacht door de volmachtgever reeds aan de wederpartij is medegedeeld (ter kennis van de wederpartij was gebracht);
• de volmacht publiekelijk bekend is gemaakt op een wijze die door de wet of door gewoonte (gebruik) is vastgesteld;
• de volmacht voortkomt uit een functie of positie (aanstelling) waarvan de wederpartij op de hoogte is.