ECLI:NL:HR:2000:ZD1705 - Hoge Raad - 29 mei 2000

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

op het beroep in cassatie tegen een vonnis van de Arrondissementsrechtbank te Roermond van 16 april 1999 in de strafzaak tegen:

[verzoeker], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1957, wonende te [woonplaats] .

1.2. Het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep, bevattende de aantekening van het mondeling vonnis van de Rechtbank, is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. J. Wouters, advocaat te Middelburg, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Wortel heeft geconcludeerd tot vernietiging van de bestreden uitspraak doch uitsluitend ten aanzien van de kwalificatie, tot benoeming van het bewezenverklaarde feit als "handelen in strijd met artikel 9 van de Jachtwet", en tot verwerping van het beroep voor het overige.

3.1. Het middel gaat uit van de opvatting dat in de tenlastelegging en de bewezenverklaring ten aanzien van het daarin bedoelde wild ten onrechte niet is vermeld op welke soort eend of eenden het handelen van de verdachte betrekking heeft, aangezien in art. 2, eerste lid, aanhef en onder c, van de Jachtwet tien aldaar aangeduide soorten eenden als "wild" worden aangemerkt. Op voormelde opvatting zijn de in het middel vermelde klachten gebaseerd dat de tenlastelegging geen behoorlijke feitelijke omschrijving bevat van hetgeen de verdachte wordt verweten, dan wel dat geen sprake is van een strafbaar feit, zodat de inleidende dagvaarding ten onrechte niet nietig is verklaard, dan wel het bewezenverklaarde feit ten onrechte is gekwalificeerd als hiervoor onder 1 is weergegeven.

3.2. Aan de verdachte is kort samengevat tenlastegelegd dat hij zonder daartoe gerechtigd te zijn heeft gejaagd op "(een) eend(en), zijnde wild als bedoeld in artikel 2 van de Jachtwet".

3.3. Art. 2 van de Jachtwet luidt, voorzover hier van belang:

"1. Voor het bepaalde bij of krachtens deze wet wordt verstaan onder:

(…)c. waterwild: ( ... ) krakeenden (Anas stepera) (…) wilde eenden (Anas platyrhynchos), (...)''.

3.4. De Rechtbank heeft de tenlastelegging kennelijk zo verstaan, dat deze ziet op een van de soorten eenden als nader omschreven in art. 2, eerste lid, aanhef en onder c, van de Jachtwet. Dit oordeel is niet onbegrijpelijk. Gelet daarop geeft het in de bestreden uitspraak besloten liggende oordeel van de Rechtbank dat de tenlastelegging een voldoende feitelijke omschrijving bevat van hetgeen aan de verdachte wordt verweten geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting terwijl het evenmin onbegrijpelijk is, in aanmerking genomen dat het proces-verbaal van de terechtzitting niet inhoudt dat door of namens de verdachte is aangevoerd dat deze niet heeft begrepen waarop de tenlastelegging betrekking had.

3.5. Anders dan het middel betoogt, heeft de Rechtbank het bewezenverklaarde terecht gekwalificeerd als hier onder 1 is weergegeven.

3.6. Het middel faalt derhalve in beide onderdelen.

4.2. Voorzover het middel erover klaagt dat de Rechtbank heeft verzuimd op voormeld verweer een met redenen omklede beslissing te geven, is het terecht voorgesteld, aangezien voormeld verweer niet van louter feitelijke aard is doch daarin tevens de rechtsvraag aan de orde wordt gesteld of het handelen van de verdachte als jagen in de zin van de Jachtwet kan worden aangemerkt.

4.3. Voormeld verzuim behoeft echter niet tot cassatie te leiden, aangezien de Rechtbank het verweer slechts had kunnen verwerpen. Immers, gelet op hetgeen de Rechtbank feitelijk en niet onbegrijpelijk heeft vastgesteld, te weten dat de verdachte zich in het jachtveld bevond en een loslopende jachthond bij zich had, welke jachthond kennelijk wild heeft gezocht en aan de verdachte een levende eend heeft geapporteerd, is sprake van "opsporen en bemachtigen van wild" als bedoeld in art. 1, eerste lid, van de Jachtwet.

4.4. De in dit middel vervatte klacht kan voor het overige niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 101__a__ RO, geen nadere motivering nu die klacht niet noopt tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4.5. Het middel faalt derhalve.

Dit arrest is gewezen door de vice-president C.J.G. Bleichrodt als voorzitter, en de raadsheren H.A.M. Aaftink en A.M.J. van Buchem-Spapens, in bijzijn van de waarnemend-griffier W.J.V. Spek, en uitgesproken op 30 mei 2000.