Staatsorganisatie Rechtspraak Updates

Een klacht over het niet (tijdig) publiceren van een rechterlijke uitspraak op rechtspraak.nl betreft een 'rechterlijke beslissing' in de zin van art. 13a Wet RO. Publicatie vereist een rechterlijke belangenafweging en valt daardoor buiten het bereik van deze klachtenprocedure.

De Hoge Raad oordeelt dat het Gemeenschappelijk Hof zijn rechtsvormende taak niet heeft overschreden door het huwelijk in Curaçao open te stellen voor personen van gelijk geslacht. Het opheffen van de vastgestelde discriminatie op grond van de Staatsregeling woog zwaarder dan het belang van rechterlijke terughoudendheid.

De Hoge Raad oordeelt dat het niet buiten de rechtsvormende taak van de rechter valt om het huwelijk in Aruba open te stellen voor personen van gelijk geslacht. Het opheffen van de discriminatie weegt zwaarder dan de rechterlijke terughoudendheid, gezien het langdurige rechtstekort en de beperkte complexiteit.

Het gebruik van een verkeerd eedformulier bij de beëdiging van een raadsheer is een onvolkomenheid, maar tast de rechtskracht van diens uitspraken niet aan. De kern van de ambtseed is bekrachtigd, waardoor de rechter als bevoegd wordt beschouwd.

De Hoge Raad oordeelt dat een pandemie kan vallen onder 'buitengewone omstandigheden' in de Wet buitengewone bevoegdheden burgerlijk gezag (Wbbbg). De inzet van de Wbbbg is niet ondergeschikt aan de mogelijkheid van een spoedwet; de wetgever kende deze bevoegdheid bewust toe.

Een messenverbod in een APV, met een uitzondering voor voorwerpen die zodanig zijn ingepakt dat ze niet direct bruikbaar zijn, geldt ook voor messen zelf. Het hof had ten onrechte geoordeeld dat deze uitzondering enkel voor 'andere steekwapens' gold.

De Hoge Raad oordeelt dat de onderzoeksbevoegdheid van de Rekenkamer Curaçao beperkt is bij een staatsdeelneming zoals UTS. De vennootschap is 'informatieplichtig', niet 'rekenplichtig', waardoor een integraal beleidsonderzoek naar rechtmatigheid, transparantie en doelmatigheid buiten de wettelijke taak van de Rekenkamer valt.

Een vonnis is nietig als een rechter defungeert voordat de volledige, definitieve tekst is vastgesteld. Zelfs ondergeschikte wijzigingen na defungeren leiden tot nietigheid, tenzij het gaat om eenvoudig herstel van kennelijke fouten. De zaak moet dan terug naar de rechtbank voor herbeoordeling door andere rechters.

De parlementaire immuniteit van artikel 22 Gemeentewet is strikt beperkt tot officiële vergaderingen. Beledigende uitlatingen gedaan door een raadslid tijdens een informeel overleg, zonder voorzitter of notulist, vallen hier niet onder en kunnen dus strafrechtelijk worden vervolgd.

Een gemeentelijk verbod (APV) op openlijk drugsgebruik is verbindend en treedt niet in de materie van de Opiumwet. De Opiumwet, gericht op volksgezondheid, stelt het gebruik zelf niet strafbaar. De APV, gericht op openbare orde, mag dit wel aanvullend regelen vanwege het andere motief.

De publieke meningsuiting van een advocaat-generaal in een juridisch vakblad, zelfs over een onderwerp dat procedures raakt, is niet onbehoorlijk als deze als opiniërende discussiebijdrage herkenbaar is en geen afbreuk doet aan het vertrouwen in de onpartijdige rechtspraak, omdat deze onvoldoende verband houdt met concrete geschillen.

Een besluit van een democratisch gecontroleerd overheidsorgaan over de begroting of de verstrekking van een krediet is naar zijn aard politiek. Een dergelijk besluit valt daarom onder de uitzondering van het politiek primaat (art. 46d sub b WOR) en is niet adviesplichtig.

Een gerechtsbestuur handelt onbehoorlijk door een rechterlijke uitspraak nader uit te leggen. Het uitgangspunt is dat de rechter enkel door zijn vonnis spreekt. Het geven van een 'authentieke interpretatie' van een vonnis behoort niet tot de taken van een gerechtsbestuur en is onwenselijk.

Verwijzing in wettelijke regelingen zoals het Bouwbesluit naar private NEN-normen, maakt deze normen wel algemeen geldend, maar niet tot algemeen verbindende voorschriften. Ze zijn niet afkomstig van een tot regelgeving bevoegd orgaan, waardoor de Bekendmakingswet en de auteursrechtelijke uitzondering van art. 11 Auteurswet niet van toepassing zijn.

De Hoge Raad oordeelt dat de Nederlandse rechter, op grond van de staatsrechtelijke scheiding der machten, de Staat niet kan bevelen om wetgeving in formele zin tot stand te brengen, ook niet als de Staat onrechtmatig handelt door een EU-richtlijn niet te implementeren.